Gran Torino

Άλλη μορφή και αυτός. 79 χρονών σχεδόν και δεν τον σταματάει τίποτα. Το million dollar baby υποτίθεται ότι θα ήταν η τελευταία ταινία που θα πρωταγωνιστούσε. Τώρα την θέση της πήρε το Gran torino. Παίρνει κανείς σας όρκο ότι θα γίνει πραγματικότητα; Με τον Clint δεν βγάζεις εύκολα άκρη. Ο άνθρωπος που κάποτε επικροτούσε την συντηρητική πλευρά της Αμερικής, πείτε τον και δεξιό δεν υπάρχει πρόβλημα, χάρισε αντιπολεμικές και ανθρώπινες ταινίες όπως το Letters from Iwo Jima. Η συγκεκριμένη στροφή στην τέχνη του ίσως γίνεται πιο δύσκολα πιστευτή. Ήταν και 180 μοιρών. Gran Torino λοιπόν. Αλλιώς μεταφράζεται σαν ο Eastwood κάνει πλάκα και διασκεδάζει με τον παλιό ζόρικο του εαυτό.

Βγάζει απίστευτο σαρκασμό. Υποδύεται τον χαρακτήρα ενός ηλικιωμένου που πρόσφατα έχασε την γυναίκα του. Σκληρός τύπος. Είχε πολεμήσει στην Κορέα απέναντι σε κιτρινιάρηδες και έχει μείνει σε εκείνα τα χρόνια. Ζει μόνος και δεν θέλει την βοήθεια των συγγενών του. Η υπεροψία του απλά δεν παίζεται. Μπούληδες όλοι οι συγγενείς, αγέρωχος αυτός. Τους κοιτάει με μισό μάτι ο κύριος γαμάω και δέρνω. Παγίδες που έχει αυτή η προσπάθεια; Πολλές. Θα μπορούσε ο ήρωας να είναι κάργα αντιπαθητικός. Αυτό το απολυταρχικό στυλάκι του στρατόκαυλου είναι απωθητικό για το κοινό. Έλα ομως που τον αντιμετωπίζει με τόσο σατιρική διάθεση που βγάζει απίστευτο γέλιο. Δεύτερη παγίδα. Κλισέ του τύπου είμαι παντοδύναμος και αδίστακτος αλλά ξαφνικά βλέπω την ζωή με άλλο μάτι και γίνομαι άγιος δεν υπάρχουν εδώ. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό. Ο Eastwood είναι πανέξυπνος και ξέρει πως να το χειριστεί λεπτά και σωστά.

Οι αναφορές σε παλιότερους ήρωες που υποδυθήκε είναι εμφανείς. Η πιο προφανής εκείνη που μιλάει με τον ιερέα, το μάτι θολώνει και πίνει με το χαρακτηριστικό στυλάκι την μπύρα. Βγαλμένη μέσα από το Unforgiven. Είχε να σκοτώσει άνθρωπο από την τελευταία φορά που ήπιε αλκοόλ. Όταν ο πιτσιρίκας του διηγείται τι έπαθε ο φίλος του αρπάζει ένα μπουκάλι ουίσκι. Τρελά γούστα εκείνη η σκηνή. Στο Gran Torino βέβαια βρωμάει από μακρυά ότι η κατάληξη δεν θα είναι η ίδια. Λογικό κιόλας. Περάσαν τα χρόνια. Την κορμοστασιά βέβαια την διαθέτει ακόμη. Στέκεται μπροστά από τους κακούς της υπόθεσης σχηματίζει με τα δάχτυλα ένα πιστόλι και προσποιείται πως πυροβολεί. Οι αναμνήσεις από τα γουέστερν του Λεόνε είναι ακόμα καλά αποτυπωμένες και σε εμάς και στον Κλιντ. Το ξαναείπα και θα το ξαναπώ. Δεν μιμείται εκείνους τους ήρωες. Τους αναπολεί μέχρι ένα σημείο. Διασκεδάζει πλέον με εκείνα τα χρόνια. Ξέρει πως δεν θα έρθουν ξανά.

Στο στόρυ της υπόθεσης δίπλα από τον ηλικιωμένο στρατιωτικό μένει μια οικογένεια Ασιατών. Εκεί να δεις υπεροψία. Ένας κληρικός προσπαθεί να τον πείσει να εξομολογηθεί για χάρη της νεκρής του γυναίκας. Άκουσε και αυτός πολλά. Γύρω του διάφορες συμμορίες, νέγρων και ασιατών. Εκείνος ο τύπος που πολέμησε στην Κορέα θα τους είχε ξεκάνει όλους. Ναι οκ δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε την συνέχεια. Έρχεται κοντά με τους γείτονες του και τους προστατεύει από τις συμμορίες. Η μαγκιά του είναι ότι δεν έχει αλλάξει καθόλου. Συνεχίζει και τους αποκαλεί κατάμουτρα κιτρινιάρηδες και τους τα χώνει. Από συνήθεια κυρίως και όχι από αντιπάθεια. Εξάλλου έτσι μιλάει και με τον φίλο του, τον κουρέα. Λεπτές οι ισορροπίες μεταξύ του αντιπαθητικού και του χιουμορίστα αλλά κρατημένες καλά. Προσγειωμένη σκηνοθεσία χωρίς να τονίζει τα συναισθήματα. Κάποια κλισέ κάνουν την εμφάνιση με το φινάλε. Έχει βέβαια και τον γνωστό σαρκασμό όπως πρέπει.

Μηνύματα και ηθικά διδάγματα; Μάλλον να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου. Σκηνή πρώτη. Την πέφτουν οι νέγροι στον λευκό και την Ασιάτισσα. Ο λευκός το παίζει ράπερ και τους αποκαλεί αδέρφια. Εξοργίζεται ο Κλιντ, εξοργίζονται και αυτοί. Επόμενη σκηνή. Ο Κλιντ αποκαλεί έναν Ασιάτη αδερφό και το κάνει μέσα από την ψυχή του. Δεν παριστάνει κάποιον διαφορετικό. Το νοιώθει και καλά κάνει και το λέει. Ένα ακόμα ίσως. Μην γίνεσαι ισοπεδωτικός στην ζωή σου. Όσοι διαφέρουν με εσένα δεν είναι απαραίτητα κακοί. Όσοι σου μοιάζουν δεν είναι σίγουρα καλοί. Βρες τα κοινά σημεία. Κοινότυπο θέμα. Μετράει πολύ πως θα το χειριστείς. Ο Eastwood τα καταφέρνει καλά βασισμένος στην εμπειρία και το μυαλό του. Για να μην γκρινιάζει ο Τάσος(που θα γκρινιάξει βέβαια) δεν είναι αριστούργημα. Είναι όμως από τις καλές προτάσεις που απευθύνεται σε όλους τους θεατές.