Σ.Θ.Ε ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΟ

Στην ζωή μας που λέτε παιδιά ξεκινάμε με τσαμπουκάδες, με ξεροκεφαλιά, δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Ατάκες του στυλ: εγώ δεν θα κάνω ποτέ αυτό στην ζωή μου, είμαι περήφανος για αυτό που είμαι, δεν θα αλλάξω ποτέ και χίλια μύρια άλλα. Περνώντας βέβαια τα χρόνια συνειδητοποιούμε την αξία του συμβιβασμού και καταλήγουμε να γίνουμε όλα αυτά που κάποτε αντιπαθούσαμε και παράλληλα να είμαστε ικανοποιημένοι από την ζωή μας. Ναι ξέρω πως σηκώνει μεγάλη ανάλυση το όλο θέμα, αλλά δεν έχω διάθεση να επεκταθώ. Απλά το γράφω γιατί ακόμα μου φαίνεται αδιανόητη η προσπάθεια μου για δημιουργία προσωπικού blog. Ίσως το παρατήσω βέβαια μέσα σε μια μέρα αλλά δεν πειράζει. Τα blogs που λέτε τα σιχαινόμουν και τα σιχαίνομαι. Γιατί γράφω δικό μου λοιπόν; Ελα ντε.

Ας περάσω στο θέμα της ημέρας. Αυτό τον καιρό δεν κάνω τίποτα άλλο από το να περιμένω να δω το ονομά μου στην λίστα ορκωμοσίας. Ναι, είμαι φοιτητής του φυσικού τμήματος, ναι πέρασα όλα τα μαθηματά μου και ήρθε η ώρα να φύγω. Εφτά χρόνια ήμουν εκεί μέσα, δεν ξεχνιέται εύκολα.Εξάλλου μπήκα σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος και κατέληξα όπως στην φωτογραφία που σας δείχνω. Ιστορίες να διηγηθώ; Πολλές.Υπάρχει νόημα να το κάνω; Κανένα. Θέλω μόνο να σχολιάσω κάτι που μάλλον θα βρει σύμφωνους κάποιους από τους συμφοιτητές μου. Μπαίνεις στην σχολή με καλή διάθεση. Πας στις πρώτες εξεταστικές. Βγαίνεις ενθουσιασμένος, σχεδόν εκστασιασμένος. Θεωρείς ότι το μάθημα είναι σίγουρα περασμένο. Πας με το χαμόγελο στα χείλη να δεις τον βαθμό σου. Όταν βλέπεις την μονάδα ή το μηδενικό νιώθεις σαν να σε έχουν τουλουμιάσει στο ξύλο. Περνάει ο καιρός και πάλι και φτάνεις στα τελευταία σου χρόνια σαν φοιτητής. Εκεί πάλι έχεις την εντύπωση ότι δεν έγραψες σχεδόν τίποτα αλλά τελικά το περνάς το μάθημα. Αντίστροφα συναισθήματα. Αυτό το φαινόμενο έχει πολλές εξηγήσεις. Η πιο απλή είναι: ρε είστε όλοι ντουγάνια και δεν έχετε ιδέα τι γράφετε. Η επόμενη εξίσου λογική: στην αρχή οι καθηγητές έχουν απαιτήσεις από εσας για αυτό και είναι αυστηροί. Στο τέλος όμως σας σιχαίνονται και σας περνάνε όπως και όπως για να μην δούνε και άλλα τα μάτια τους. Θα διαφωνήσω και με τις δύο πάντως. Θα προτείνω μια δικιά μου. Θα χρησιμοποιήσω την έμφυτη μου καλλιτεχνική φλέβα και τις θεωρίες συνωμοσίας(για εμπορικούς κυρίως λόγους) για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι....

Το τμήμα φυσικής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας του 1984 από το βιβλίο του Όργουελ. Ναι ναι μην σας κάνει εντύπωση. Ακούστε πως έχει η κατάσταση. Μπαίνεις στο πανεπιστήμιο. Έχεις όρεξη για αμφισβήτηση, για διατύπωση νέων θεωριών. Δεν ξέρεις όμως ότι μέσα στον χώρο του πανεπιστημιού, η σκέψη θεωρείται έγκλημα και τιμωρείται παραδειγματικά. Τι κάνουν λοιπόν τα αλάνια; Πολύ απλά τα πρώτα χρόνια σε κόβουν ασχέτως με το τι έχεις γράψει. Έτσι φυτρώνει μέσα ο σπόρος της αμφιβολίας. Απορείς, μα είμαι τόσο στόκος; Αφού έγραψα... Αν επιχειρήσεις να πας και στο γραφείο τους να ρωτήσεις, τότε θα αρχίσουν τις προσβολές και την ολοκλήρωση του έργου τους:καταπάτηση κάθε είδους προσωπικότητας.Στον τρίτο χρόνο πλέον γίνεσαι ένα με τα άβουλα όντα του 1984 που απλά υπακούουν στον Big Brother(aka Λογοθετίδης). Όταν πλέον σε έχουν ισοπεδώσει τελείως σου βάζουν και τα χαριστικά πεντάρια, παρόλο που γράφεις αρλούμπες. Έτσι λοιπόν σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζεις την αλήθεια και μένεις και ικανοποιημένος από την συμπεριφορά τους. Οργανωμένο έγκλημα στα αλήθεια. Δεν βγαίνεις επιστήμονας, αλλά πραγματικό υποχείριο.

Αν δεν σας αρκούν όλα αυτά έχω και παραπάνω γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Θυμάστε τον χαρακτήρα του Ο'Μπραιεν; Πόσο ωραία ξεγέλασε τον κακομοίρη τον Γουίνστον; Ε ναι έχουμε και τέτοιον στην σχολή.Έχει διδάξει όλες τις αναλύσεις εκτός από την 3..Καλοσυνάτος και χαμογελαστός στην αρχή. Όλοι είστε άξιοι σας λέει. Μετά από λίγο καιρό το χαμόγελο αλλάζει και γίνεται πονηρό. Κοπήκατε απο τα 500 άτομα οι 497? ΕΣΕΙΣ ΦΤΑΙΤΕ. Mην επεκταθώ παραπάνω. Ήδη μερικοί από εσάς θα έχουν βρει παραπάνω ομοιότητες. Μια διαφοροποίηση σε σχέση με το βιβλίο υπάρχει στο τρίπτυχο:
Ο πόλεμος είναι ειρήνη
Η ελευθερία είναι σκλαβιά
Η άγνοια είναι δύναμη
Στην δική μας σχολή έγινε:
Δαπίτη είσαι πιο ύπουλος και από μίξα σε χερούλι πόρτας
Κουβάλα τον προτζέκτορα να σε κάνω λέκτορα
Το σύστημα της διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος

Κάπου εδώ έφτασε το τέλος της θεωρίας μου. Παραδεχτείτε το, μην ντρέπεστε. Από αυτές του Λιακόπουλου είναι πιο πειστική.

Υ.Γ Σίγουρα θα υπάρχουν λάθη στο κειμενό μου. Αν δεν υπάρχει ούτε ένα μάλλον δεν είναι δικό μου και θα κάνω καταγγελία. Αυτό ισχύει και για τα επόμενα. Καλη σας μέρα