Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

2007-2008 ΤOP TEN


Τι είδους τοπ δέκα είναι; Ε τι άλλο. Ποια είναι η κυριότερη ασχολία ενός αργόσχολου σαν εμένα; Μα φυσικά ο κινηματογράφος. Την προηγούμενη χρονιά που λέτε έκανα ακριβώς την ίδια δουλειά για το www.themoviescult.gr (μην ντρέπεστε, ελάτε και από εκεί μια βόλτα). Οκ τότε ήμουν κομματάκι άπειρος, αλλά φέτος διδάχτηκα από τα λάθη μου , ωρίμασα, έγινα πιο σοφός και η δουλειά μου χαρακτηρίζεται επιεικώς εξαιρετική. Προσπάθησα να δω όσες περισσότερες ταινίες κυκλοφόρησαν από 1 /8/07 μέχρι 31/7/08 ,τις σημείωσα και έφτιαξα μια λίστα με τις αγαπημένες μου και με λίγα σχόλια για κάθε μια. Ήθελα να το κάνω πιο αναλυτικό , με διθυράμβους για τον Λέτζερ, τον Νικολαίδη αλλά μετάνιωσα. Ας κρατάω και μια πισινή. Χωρίς πολλά λόγια απολαύστε τις τρομερές επιλογές μου και διδαχθείτε μέσα από αυτές

10. Band's vist
H μπάντα της Αιγυπτιακής αστυνομίας ταξιδεύει για να δώσει συναυλία στο Ισραήλ. Στο αεροδρόμιο όμως δεν υπάρχει κανείς να τους παραλάβει και αναγκάζονται να βρουν μόνοι τους κάποιο ξενοδοχείο. Κάπου εδώ ορισμένοι θα φανταστούν το βρίσιμο που θα φάνε οι αλλόθρησκοι, τις ντομάτες που θα τους πετάξουν και άλλα λοιπά χαριτωμένα. Όμως τελικά θα βρουν ένα φιλόξενο ξενοδοχείο, με ευγενικούς ιδιοκτήτες και παρόλη την αρχική αμηχανία θα πέρασουν μια μέρα που θα σημαδέψει την ζωή και των δύο πλευρών. Αυτά που μας ενώνουν, είναι πάντα περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.

9. Αn american crime
Αληθινή ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που πέφτει θύμα σαδίστριας. Η ιστορία από μόνη της είναι λεπτή και πολύ επικίνδυνη. Ο βασανισμός ενός μικρού παιδιού είναι βάρβαρο θέαμα που προκαλεί αποστροφή. Έλα όμως που εδω δεν πονάνε τόσο τα τσιγάρα που της καίνε το κορμί και τα συνεχόμενα χτυπήματα που δέχεται. Αυτό που πονάει είναι η αδιαφορία των γειτόνων, το θράσος των γονιών που βάζουν την ευτυχία τους πάνω από τα παιδιά της, ο φόβος για αντίδραση. Μια ολόκληρη κοινωνία έχει ενεργό συμμετοχή στο έγκλημα και ας παριστάνει πως δεν βλέπει. Ακόμα νιώθω άσχημα που πήρα μέρος στην κτηνωδία παρακολουθώντας την ταινία. Έντονη ταινία κυριαρχόμενη από δυνατά συναισθήματα.

8. Margot at the wedding
Η Μαργκό πηγαίνει στον γάμο της αδερφής της με την οποία έχει να μιλήσει χρόνια και ζαμάνια. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αδερφών, και γενικά της οικογένειας, δεν ήταν ποτέ ιδανικές. Η κατάσταση οξύνεται ακόμα παραπάνω όταν η Μαργκό εκφράζει την δυσαρέσκεια της για τον γαμπρό της αδερφής της. Συνεχόμενες συγκρούσεις χαρακτήρων παρακολουθούμε στην ταινία. Προσπαθείς να σώσεις την κατάσταση, να ανοίξεις τα μάτια των γύρω σου και βρίσκεσαι περισσότερο μπερδεμένος, μαλωμένος με τους γύρω σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση σου σε τέτοιες περιπτώσεις; Απλά δείτε την ταινία

7. Persepolis
Η Σατραπί σχεδιάσε σε ένα λιτό κόμικ την ζωή της στο Ιράν. Τα χρόνια της δικτατορίας, τον πόλεμο με το Ιράκ, το επαναστατικό και αντιδραστικό περιβάλλον που μεγάλωσε, τα πρώτα της ερωτικά σκιρτήματα, την ζωή μακρυά από την πατρίδα της, τα προβλήματα στην διαβιώση της. Στην ουσία αποτελεί μια αυτοβιογραφία. Σε πολλούς από εμάς όμως θα φανεί αρκετά οικεία. Νιώθουμε κάθε συναίσθημα της πρωταγωνιστρίας, προσπαθούμε να ταυτιστούμε μαζί της και να ασπαστούμε τις αρχές της που είναι οι βασικές στην ζωή κάθε ανθρώπου. Από τις πιο ανθρώπινες ταινίες

6. Sweeney Todd: The demon barber of Fleet Street
H αλλιώς όταν ο Τιμ Μπάρτον συνάντησε για ακόμα μια φορά τον Τζόνυ Ντεπ. Εντελώς διαφορετική από τις πρόσφατες ταινίες του Μπάρτον. Αυτή την φορά μας ταξιδεύει σε γοτθικές περιοχές όπου κυριαρχούν η δίψα για εκδίκηση και η άφθονη ροή αίματος. Σε κάποιους δεν άρεσε επειδή είναι μιούζικαλ. Οκ ούτε εγώ είμαι κανένας φανατικός του είδους, αλλά αυτή η ταινία δεν είναι σε καμιά περίπτωση κουραστική. Τα τραγούδια είναι προσεκτικά επιλεγμένα και σχεδόν άρτια εκτελεσμένα. Το σενάριο παραμένει το δυνατό του χαρτί. Ίσως με κάποιες πολιτικές προεκτάσεις στην αρχή κάνει μια απότομη στροφή στο φινάλε που αφήνει το κοινό άφωνο.

5. Zodiac
Σιγά σιγά φτάνουμε στις καλύτερες ταινίες μιας ιδιαίτερα επιτυχημένης σεζόν. Στο νούμερο πέντε βρίσκεται η ταινία του Φίνσερ, με κύρια επιρροή την ζωή ενός υπαρκτού δολοφόνου που επέλεγε τα θύματα του με βάση τον ζωδιακό κύκλο. Η τελειομανία στην σκηνοθεσία θα φέρει στο μυαλό τον δάσκαλο του είδους τον Κιούμπρικ. Αν μπορούσα να δώσω ξεχωριστά βραβείο για την σκηνοθεσία το Zodiac θα το κέρδιζε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο θεατής γίνεται ένα με τους αστυνομικούς και προσπαθεί να εξιχνιάσει μαζί τους το έγκλημα. Κάποια μικρά υποννοούμενα για την ανικανότητα της αστυνομίας και την άσβεστη θέληση των δημοσιογράφων τα απόλαυσα.

4. Νο country for old men
Αδερφοί Κοέν σε δράση. Φεύγουν για λίγο από τις τρελές κωμωδίες με γραφικούς ήρωες, που αγγίζουν και ξεπερνούν συχνά τα όρια της ηλιθιότητας, και υπόγραφουν μια από τις καλύτερες ταινίες της ιστορίας τους. Ναι έχει ελάχιστη μουσική υπόκρουση, ναι μπορεί το τέλος να φανεί κάπως απότομο αλλά χαρακτηρίζεται σαν μέτρια ταινία για αυτούς τους λόγους; Έχει την υπέρτατη προσωποποίηση του απόλυτου κακού, παρουσιάζει το καλό κουρασμένο από την συνεχή δράση του και με μια τάση για εγκατάλειψη. Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει και στην κανονική ζωή. Προσθέστε και τον χαρακτήρα του τυχοδιώκτη που εναντιώνεται όσο μπορεί και στο καλό και στο κακό και έχετε ένα από τα πληρέστερα σενάρια. Αφήστε που ακόμα όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο, νιώθω να περνάνε πάνω από το κεφάλι μου σφαίρες...

3. 4 months, 3 weeks, 2 days
Κάπου ανάμεσα στο 1980 η γειτονική μας Ρουμανία βρίσκεται κάτω από διδακτορικό καθεστώς. Ο σκηνοθέτης της ταινίας αποτυπώνει με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια την ζωή των κατοίκων της Ρουμανίας εκείνη την περίοδο. Σεναριακά αναλύει την ιστορία μιας κοπέλας σε κατάσταση εγκυμοσύνης και την απόφαση της να κάνει έκτρωση. Δυστυχώς για αυτήν,η έκτρωση θεωρείται έγκλημα και πρέπει να κινηθεί με απόλυτη μυστικότητα. Μια εξαιρετική ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια(φίλη της προηγούμενης κοπέλας), και μια σκηνοθεσία που κερδίζει το μέγιστο ξεχωριστά από κάθε σκηνή. Στο ευρύ κοινό σίγουρα δεν θα βρει απήχηση γιατί απέχει πολύ τόσο από το μελόδραμα όσο και από την δήθεν αγωνία. Αν πω ότι είναι για απαιτητικούς θεατές θα πέσετε να με φάτε; Δεν με ενδιαφέρει, το λέω

2. Edge of heaven
Ήδη ακούω διάφορες φωνές στο κεφάλι μου. Καλά ρε βάζεις Τούρκικη ταινία στο νούμερο δύο;
Φαντάζομαι και διάφορα αλλά κοσμητικά επίθετα αλλά καλύτερα να μην τα αναφέρω. Ότι και να λένε πάντως διάφοροι περίεργοι ο Φατίχ Ακίν εμφανίζεται φέτος καλύτερος από ποτέ και πιο ολοκληρωμένος σαν δημιουργός. Μας παρουσίασε ένα συγκινητικό αριστούργημα αφηγούμενος δυο διαφορετικές ιστορίες. Σε αυτές παρατηρούμε αληθινά συναισθήματα μεταξύ αντίθετων χαρακτήρων και προβληματικές σχέσεις ανάμεσα σε άτομα της ίδιας οικογένειας. Βάλτε στην συνταγή και λίγο από υπέροχη έθνικ μουσική και στο τέλος της ταινίας θα έχετε ανακαλύψει μαζί με τους πρωταγωνιστές της την άκρη του ουρανού. Είναι μια από εκείνες τις ταινίες που όταν τελειώνουν, δεν σηκώνεσαι αλλά μένεις εκστασιασμένος μην έχοντας κουράγιο για τίποτα άλλο.

1. Τhe assassinatin of Jesse James by the coward Robert Ford
Και να που φτάσαμε εδώ, χωρίς αποσκεύες, μα μ'ενα τόσο ωραίο φεγγάρι.. Ωχ παρασύρθηκα από ένα πανέμορφο τραγούδι. Εννοούσα ότι επιτέλους φτάσαμε στην κορυφή, στην πολυαναμενόμενη καλύτερη ταινίας της χρονιάς. Τι έχουμε εδώ; Έναν αντιεμπορικό τίτλο και μια μεγάλη διάρκεια(πανω από δυόμισι ώρες). Εάν το όνομα του Jesse James σας προιδεάζει για άφθονα πιστολίδια μάλλον δεν προσέξατε ότι υπάρχει και ένας άλλος κύριος μεν, δειλός δε με το όνομα Robert Ford. Και όμως μιλάμε για ένα γουέστερν που δεν έχει παρά ελάχιστες σκηνές δράσης. Προτιμάει να κοιτάξει βαθιά στην ψυχολογία των ηρώων, στα άδυτα της ψυχής τους. Προτιμάει να ταξιδεύει από το δράμα στην τραγωδία και να αγγίζει την αλληγορία. Πρόκειται για έναν αισθητικό θρίαμβο, από την μελαγχολική μουσική του Νικ Κέηβ, μέχρι την αψεγάδιαστη σκηνοθεσία και τις μοναδικές ερμηνείες. Μπραντ Πιτ και Κέησι Άφλεκ θα μπορούσαν να σχολιαστούν για πολλές ακόμα σελίδες. Μαγευτική ταινία, υπέροχη μπλα μπλα. Από την στιγμή που την είδα ήξερα ότι δύσκολα θα βγει καλύτερη. Είναι ήδη μέσα στις αγαπημένες μου όλων των εποχών.

Υ.Γ Σας την έφερα με την εικόνα του dark knight ε;



6 σχόλια:

  1. Εγώ που δεν έχω δει -σχεδόν- τις μισές να κομπλεξαριστώ τώρα?ΦΦΦ
    [ούτε διαλυτικά με τόνο μάθατε στο σχολείο?:p
    (δεξί Alt + τόνος ταυτόχρονα, και μετά υ ή ι)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σπασικλακι, δες καμια ταινια και μετα μιλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταρχήν, Άρη, μόλις ανακάλυψα το blog σου κι έχω να πω ένα πράγμα... Χαρά στο κουράγιο σου... Ελπίζω να κρατήσεις την όρεξή σου για όσο περισσότερο καιρό γίνεται. (by the way, μου φαίνεσαι αρκετά φευγάτος και trust me το λέω με την καλή έννοια, ως ομοιοπαθής.) Α, ξέχασα, ο Δημήτρης από το γυμνάσιο είμαι :p

    Kι επειδή, δε λείπει o Μάης από τη Σαρακοστή, παίρνω το θάρρος να παραθέσω και το δικό μου αντίστοιχο Top, έτσι για να πάρεις μια ιδέα και για τα δικά μου γούστα ;)

    1.ATONEMENT (Η ταινία πολύ καλή μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο, αλλά το μονόπλανο της Βανέσα Ρέντγκρέιβ στο φινάλε με διέλυσε. Instant classic)

    2.JUNO (Τρομερά καλογραμμένο σενάριο, πολύ τρυφερό, πολύ αστείο, και το σημαντικότερο πολύ συγκινητικό, χωρίς να ψάχνεις κάθε λίγο και λιγάκι τα χαρτομάντηλά σου. Καλά, seriously, αυτό το τελευταίο δε βγάζει και πολύ νόημα, αλλά whatever...)

    3.Νo country for old men (Η πλειοψηφία του κοινού το μίσησε, αλλά η τέχνη δεν είναι για όλους…)

    4.Le Scaphandre et le Papillon (Τυπικό δείγμα εξαιρετικού ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Και με αρκετές σουρεάλ ενέσεις που σε βάζουν στη ψυχοσύνθεση του ήρωα. Kudos.)

    5.PERSEPOLIS (Με κάλυψες. Αυτό κι αν ήταν κατάθεση ψυχής. Μακάρι να βγαίναν συχνά τέτοιες ταινίες)

    6.AUF DER anderen seite (Τούρκικο ξε-τούρκικο ήταν η αποκάλυψη του 48ου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ας έπαιζε απέναντι στο Ορφανοτροφείο...)

    7.THERE will be blood (Αποκαθήλωση του αμερικανικού ονείρου. Ξανά. Αλλά αυτή τη φορά, στην εποχή του πετρελαίου.)

    8.SWEENEY TODD THE DEMON BARBER OF FLEET STREET (Τζόνι Μπάρτον. Ή Τιμ Ντεπ. Αυτοί οι δύο αναπνέουν πλέον μαζί. Σε κάθε συνεργασία τους είναι μία ενιαία οντότητα και αυτό περνάει. Δεν έτυχε, πέτυχε…)

    9.Before the devil knows you’re dead (Αν και γέρος, ο Σίντνει Λιούμετ ακόμα σπαέι κόκαλα. Στα συν, η ερμηνεία της Μαρίσα Τομέι, με όλες τις έννοιες. Με τον Παλαιστή φέτος, απλά έκατσε στο θρόνο της στα μάτια μου.)

    10.RATATOUILLE (Η Pixar είναι κλασσική αξία και δε λείπει ποτέ από το top μου, όσο κι αν προσπαθώ. Που να δεις φέτος με το wall-e τι ντουβρουτζά έπαθα :p

    PS: Είμαι πρήχτης, ε; :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή