SILENT HILL

In restless dreams i see that town, Silent Hill. Με αυτά τα λόγια ξεκινάει το γράμμα της Mary προς τον σύζυγο της James σε έναν από τους εναλλακτικούς τερματισμούς του videogame Silent Hill 2. Νομίζω ότι αυτή η φράση είναι η πιο κατάλληλη αρχή για το συγκεκριμένο review. Ο λόγος; Στα τελευταία στάδια του παιχνιδιού, λίγο πριν το φινάλε, οι καταστάσεις που αντίκρισα ήταν τόσο έντονες που τα βράδια έκανα πολύ ανήσυχο ύπνο. Ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο βιβλίο, κάποια ταινία, κάποια εμπειρία της ζωής μου που να με έχει τρομάξει τόσο πολύ. Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή μπορώ να καταλάβω απόλυτα τα λόγια της Mary και να ταυτιστώ έστω και λίγο μαζί της. Όσοι βέβαια δεν γνωρίζουν τίποτα από παιχνιδομηχανές μάλλον θα αναρωτηθούν: τελικά τι εστί Silent Hill; Η απάντηση είναι ότι κάποτε ήταν μια πόλη αρκετά φυσιολογική, με ένα ωραίο ξενοδοχείο με θέα στη λίμνη, με το σχολείο, το νοσοκομείο. Μια ήσυχη και γραφική πόλη που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις υπόλοιπες. Δυστυχώς όμως δεν παρέμεινε έτσι. Η πόλη πιθανότατα σκεπαζόταν από ένα πέπλο αρνητικής ενέργειας. Μόνο έτσι μπορούν να εξηγηθούν η πυρκαγιά που κατάστρεψε ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, η αναβίωση της παλιάς θρησκείας, οι δολοφονίες παιδιών και τέλος η συντηρητική νοοτροπία και συμπεριφορά ορισμένων κατοίκων που οδήγησε σε ακραίες και βάρβαρες ενέργειες. Πλέον το Silent Hill είναι μια έρημη πόλη, με δύσκολη πρόσβαση. Με λίγα λόγια χαρακτηρίζεται ως πόλη φάντασμα

Χρησιμοποιώντας την παραπάνω ιδέα σαν βασικό άξονα η γνωστή εταιρεία Konami δημιούργησε τέσσερα παιχνίδια Silent Hill, τα οποία απέκτησαν φανατικούς οπαδούς και σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το πρώτο videogame που κυκλοφόρησε έχει παρόμοια υπόθεση με αυτή της ταινίας και συνεπώς θα αναλυθεί στη συνέχεια του review. Το Silent Hill 2 ξεκινάει με τον κεντρικό χαρακτήρα James να διαβάζει ένα γράμμα προερχόμενο από τη γυναίκα του Mary. Συνοπτικά το γράμμα αναφέρει ότι η Mary βρίσκεται στο Silent Hill και περιμένει τον James να την επισκεφθεί. Το αξιοπερίεργο γεγονός βέβαια είναι ότι η Mary έχει πεθάνει εδώ και τρία χρόνια από ανίατη ασθένεια. Ο James έχοντας την κρυφή ελπίδα ότι θα ξαναδεί την αγαπημένη του γυναίκα ζωντανή ξεκινάει μια μικρή οδύσσεια στην ερειπωμένη πόλη. Εξερευνά όλες τις τοποθεσίες που είχαν επισκεφθεί με τη γυναίκα του στο παρελθόν και σιγά σιγά όλα τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν και συμπληρώνονται. Στο Silent Hill 3 κεντρική ηρωίδα είναι η μικρή σε ηλικία Heather. Μια συνηθισμένη βόλτα της κοπέλας στο εμπορικό κέντρο μετατράπηκε σε επικίνδυνο εφιάλτη γεμάτο δύσμορφα όντα και ανατριχιαστικές τοποθεσίες. Την Heather παρακολουθεί από κοντά ο Douglas, ένας ηλικιωμένος detective που έχει προσληφθεί από μια μυστηριώδη γυναίκα, την Claudia, για αυτή τη δουλειά. Η Claudia εμφανίζεται πάντα απότομα μπροστά στην Heather και της λέει μπερδεμένα λόγια για τον αληθινό της εαυτό που πρέπει να βγάλει προς τα έξω για να οδηγήσει στην αναγέννηση του παραδείσου. Η Heather θα προσπαθήσει να επιβιώσει μέσα στον εφιάλτη και να ανακαλύψει ποιοι από όσους θα συναντήσει είναι οι πραγματικοί της εχθροί. Στο τέταρτο και μέχρι στιγμής τελευταίο παιχνίδι της σειράς, το σενάριο δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο. Ο Henry ξυπνάει μια μέρα και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να φύγει από το δωμάτιο του. Η πόρτα είναι κλεισμένη με αλυσίδες και τα παράθυρα δεν ανοίγουν με τίποτα. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι όταν κοιτάει έξω από το παράθυρο ή από το ματάκι της πόρτας βλέπει ότι η ζωή έξω από το δωμάτιο του είναι απόλυτα φυσιολογική. Για τον υπόλοιπο κόσμο δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Η μόνη του διέξοδος από το δωμάτιο είναι ένα τούνελ που δημιουργήθηκε με ανεξήγητο τρόπο σε έναν από τους τοίχους. Στην έξοδο του τούνελ τον περιμένουν εναλλακτικές διαστάσεις και απίστευτες καταστάσεις. Ο Henry θα ταξιδέψει σε όλες αυτές τις διαστάσεις, εναλλακτικές πραγματικότητες ή ότι άλλο είναι :Ρ και θα αργήσει πολύ να πάρει οποιαδήποτε απάντηση. Η παραπάνω αναφορά έγινε με μοναδικό σκοπό την εισαγωγή στο κλίμα του παιχνιδιού όλων όσων δεν το είχαν καν ακουστά και να κατανοήσουν καλύτερα κάποια πράγματα που τους πέρασαν απαρατήρητα κατά τη διάρκεια της ταινίας

Η είδηση που κυκλοφόρησε πριν περίπου ενάμιση χρόνο, ότι γυρίζεται ταινία με τίτλο Silent Hill, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στον κύκλο των gamers.Η ιδέα ακουγόταν άκρως συναρπαστική και ενδιαφέρουσα. Το Silent Hill είναι ένα παιχνίδι καθαρού ψυχολογικού τρόμου που έχει καθηλώσει πολλούς gamers. Ένα μικρό μέρος της μαγείας του να περνούσε στην μεγάλη οθόνη η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο αξιόλογη. Οι φανατικοί του παιχνιδιού άρχισαν να έχουν μεγάλες απαιτήσεις και προσδοκίες επειδή περίμεναν πιστή μεταφορά των κυρίων χαρακτηριστικών του παιχνιδιού. Ποια είναι αυτά; Πρώτο και κυριότερο η αγωνία και ο φόβος που μεταφέρονται στον παίχτη όταν αυτός δεν μπορεί να κατανοήσει και να εξηγήσει όλα όσα διαδραματίζονται γύρω του. Μετά τη λύση κάποιου γρίφου ή το άνοιγμα μιας κλειδωμένης πόρτας ο παίχτης δεν προλαβαίνει να χαρεί για την μικρή του επιτυχία επειδή ανησυχεί έντονα γιατί ότι και να αντικρύσει πίσω από την πόρτα θα ξεπερνά και τις πιο αρρωστημένες του φαντασιώσεις. Το πιο ειρωνικό σημείο του παιχνιδιού είναι ότι για να προχωρήσει η εξέλιξη του ο παίχτης πρέπει να δρα με βάση την λογική ασχέτως αν όλα γύρω του είναι άκρως παράλογα. Σε αντίθεση με τους gamers η είδηση δεν προκάλεσε καμία εντύπωση. Η προώθηση της ταινίας δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική και το μεγαλύτερο μέρος του εμπορικού κοινού περίμενε να δει απλά ένα καινούριο θρίλερ. Μετά τη θέαση της ταινίας οι απόψεις διχάστηκαν. Το περίεργο ήταν ότι οι gamers που ήταν περισσότερο επιφυλακτικοί, λόγω των προηγούμενων κακών μεταφορών παιχνιδιών στον κινηματογράφο, αλλά και πιο απαιτητικοί βγήκαν από τις αίθουσες ικανοποιημένοι μέχρι και εντυπωσιασμένοι. Αντίθετα οι υπόλοιποι θεατές βγήκαν απορημένοι και δυσαρεστημένοι. Όπως φαίνεται και οι δύο πλευρές είδαν την ταινία με διαφορετική οπτική γωνία. Αν είχε δίκιο μία από τις δύο πλευρές θα το διευκρινίσουμε αργότερα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Christophe Gans και σεναριογράφος ο Roger Avary. Ο πρώτος είναι γνωστός για την δημιουργία του Pacte de loups με τον Vincent Cassel και την Monica Belluci. Μια ταινία με αρκετά γοτθικά στοιχεία που κέρδισε το ενδιαφέρον του κοινού. Ο δεύτερος συμμετείχε στην συγγραφή του σεναρίου για τα γνωστά και μη εξαιρετέα Pulp Fiction και Reservoir Dogs. Τα ονόματα των δύο κύριων συντελεστών της ταινίας δεν προκαλούν έκδηλο ενθουσιασμό αλλά αφήνουν πολύ καλές υποσχέσεις για την ποιότητα της ταινίας. Η υπόθεση της ταινίας ξεκινάει πολύ γρήγορα και χωρίς περιττές φλυαρίες όταν η κόρη της οικογένειας Da Silva, η Sharon αντιμετωπίζει προβλήματα με τον ύπνο. Συγκεκριμένα υπνοβατεί βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή της και παραμιλάει για ένα άγνωστο μέρος, το Silent Hill. Τον ρόλο της μικρής Sharon υποδύεται με μεγάλη επιτυχία η Jodelle Ferland που είχε εντυπωσιάσει και με τη συμμετοχή της στο Tideland. O Christopher(Sean Bean) ο πατέρας της πιστεύει ότι η κόρη του αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και συνεπώς θα πρέπει να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Στον αντίποδα η μητέρα της, Rose(Radha Mitchell) αντιδρά τελείως διαφορετικά και θεωρεί ότι η μόνη θεραπεία για την κόρη της είναι να ταξιδέψει στην στοιχειωμένη πόλη με ώστε να γλυτώσει από τους εφιάλτες της. Την ίδια μέρα κιόλας ταξιδεύει μαζί με την μικρή Sharon με προορισμό το Silent Hill χωρίς να πουν κουβέντα στον πατέρα της οικογένειας. Σε αυτό το σημείο της ταινίας υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του θεατή η υπόνοια ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο συζύγων δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Στη συνέχεια οι συντελεστές της ταινίας θα προτιμήσουν να επικεντρώσουν σε άλλα θέματα και να αφήσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις των πρωταγωνιστών σε δεύτερη μοίρα. Όπως ήδη έχω πει στο Silent Hill κυριαρχεί ο ψυχολογικός τρόμος και οι παράλογες καταστάσεις. Όχι η ανάλυση χαρακτήρων και η ψυχοσύνθεση τους. Καθώς λοιπόν οι δύο γυναίκες της οικογένειας οδεύουν προς το Silent Hill αρχίζουν να εμφανίζονται κάποια παραφυσικά φαινόμενα. Το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου εκπέμπει μόνο παράσιτα και στην μέση του δρόμου εμφανίζεται από το πουθενά ένα κοριτσάκι που οδηγεί σε ανατροπή του αυτοκινήτου. Όταν η Rose ανακτά τις αισθήσεις της συνειδητοποιεί ότι η κόρη της έχει εξαφανιστεί και ότι το χιόνι που πέφτει από τον ουρανό δεν είναι τίποτα άλλο παρά στάχτη. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δώσει κανείς είναι η πινακίδα μπροστά από την Rose με την λιτή επιγραφή: Welcome to Silent Hill.

Το αμέσως επόμενο βήμα είναι η περιήγηση στα στενά του Silent Hill και η γνώση της ιστορίας του. Για αυτό τον σκοπό εξελίσσονται στην οθόνη μας ταυτόχρονα δύο ιστορίες. Η πρώτη είναι η ιστορία της Rose που ψάχνει την κόρη της. Όμως δεν είναι μόνη της. Μέχρι το Silent Hill την ακολούθησε η Cybil(Laurie Holden) μια καχύποπτη αστυνομικός. Πριν ένα χρόνο κάποιος μετέφερε την κόρη του στο Silent Hill και μετά την σκότωσε. Η Cybil δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να ξανασυμβεί ένα τόσο δυσάρεστο γεγονός. Μαζί λοιπόν οι δύο γυναίκες θα προσπαθήσουν να εξιχνιάσουν το μυστήριο της εξαφάνισης της Sharon. Δυστυχώς όμως για αυτές βρίσκονται παγιδευμένες στον παρανοϊκό ιστό μιας αράχνης που κρύβει μέσα της μεγάλη κακία. Ποια είναι αυτή η αράχνη; Δείτε και κάτι μόνοι σας. Δεν προσφέρω μασημένο φαγητό :Ρ Για τον ιστό βέβαια μπορώ να πω μερικές κουβέντες. Αυτός λοιπόν περιλαμβάνει πρώτα από όλα τέρατα. Αρκετά τέρατα. Από όντα δίχως χέρια που εκτοξεύουν οξύ, από ένα περίεργο πλάσμα που στη θέση του κεφαλιού του έχει μια πυραμίδα μέχρι αμέτρητα και μεγαλόσωμα όντα. Επίσης ο ιστός περιέχει γραφικούς, συντηρητικούς κατοίκους, προσκολλημένους στις παραδόσεις της πόλης τους και με τάσεις βίαιης συμπεριφοράς. Το πιο επικίνδυνο στοιχείο του ιστού είναι ότι οι δύο γυναίκες δεν μπορούν να είναι για τίποτα απόλυτα σίγουρες. Πολύ συχνά μια τυπική τοποθεσία αλλάζει όψη. Θα έλεγε κανείς ότι αρχίζει να μοιάζει με έργο τέχνης ενός διεστραμμένου καλλιτέχνη. Αυτή η αλλαγή γίνεται μπροστά στα μάτια των δύο γυναικών και ασφαλώς επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία τους. Παράλληλα με τα παραπάνω παρακολουθούμε και την ιστορία του Christopher. Ανήσυχος και γεμάτος αγωνία λόγω της ξαφνικής απομάκρυνσης της γυναίκας και της κόρης του προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να τις εντοπίσει πριν τους συμβεί κάτι δυσάρεστο. Την πρώτη φορά που είδα την ταινία θεώρησα ότι η ιστορία του Christopher είναι ξεκάρφωτη και περιττή, επειδή συγκριτικά με την πρώτη είναι πιο υποτονική και μας μεταφέρει έξω από το κλίμα του Silent Hill. Αργότερα έμαθα ότι στο αρχικό σενάριο δεν υπήρχε ο χαρακτήρας του. Οι παραγωγοί τότε έστειλαν μήνυμα στον σκηνοθέτη ότι η ταινία είναι γεμάτη από γυναίκες, συνεπώς θα πρέπει να ετοιμάσει και κάποιους αντρικούς χαρακτήρες. Με αυτή την είδηση αισθάνθηκα δικαιωμένος και υπερήφανος για την παρατήρηση μου. Επειδή όμως είμαι πολύ σταθερός στις απόψεις μου, όταν ξαναείδα την ταινία αντιλήφθηκα ότι ο ρόλος του Christopher δεν είναι καθόλου ξεκάρφωτος. Αντιθέτως, βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση του σεναρίου και τονίζει ότι το Silent Hill είναι μια πόλη για την οποία κανείς δεν θέλει να κουβεντιάζει πολύ και ότι η ιστορία της καλό θα είναι να ξεχαστεί σύντομα. Οφείλω να παραδεχτώ ότι οι συντελεστές αξιοποίησαν θετικά ένα ρόλο που τους επιβλήθηκε με το ζόρι και αξίζουν συγχαρητήρια. Α κάτι ακόμα. Δεν νομίζω να αλλάξω ξανά τη γνώμη μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα :Ρ

Ας περάσουμε τώρα στις διχασμένες αντιδράσεις του κοινού. Όπως έχω ήδη αναφέρει οι videogamers αν και ήταν οι πιο απαιτητικοί βγήκαν από την αίθουσα σχεδόν εκστασιασμένοι επειδή η ταινία τους φάνηκε πολύ οικεία. Τι εννοώ; Καταρχήν οι πρώτες νότες είναι το βασικό τραγούδι από το πρώτο videogame. Ναι, εκείνη η χαρακτηριστική μελωδία που αποτυπώνεται εύκολα στο μυαλό. Με το τέλος της ταινίας ακούγεται το You are not here, το μελαγχολικό κομμάτι από την εισαγωγή του Silent Hill 3. Φυσικά και η υπόλοιπη ταινία είναι γεμάτη μόνο με τραγούδια που ακούστηκαν πρώτη φορά στα videogames και ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά τους. TRIVIA: Μοναδική εξαίρεση στα παραπάνω είναι το Ring of fire του Johnny Cash. Η μουσική δεν είναι το μόνο κοινό στοιχείο του παιχνιδιού και της ταινίας. Το βασικό κοινό τους στοιχείο είναι η δομή. Δηλαδή η πρωταγωνίστρια η Rose, το μόνο που έχει να κάνει είναι να ακολουθήσει τα στοιχεία που βρίσκονται μπροστά της και την οδηγούν σε συγκεκριμένα μέρη. Στη συνέχεια θα τα εξερευνήσει προσεκτικά, ψάχνοντας να βρει νέα στοιχεία που θα την οδηγήσουν στην λύση του μυστηρίου. Επιπλέον οι κάμερες είναι στημένες με τέτοιον τρόπο ώστε ο θεατής να νομίζει παίζει το videogame και να ταυτίζεται με τις ηρωίδες του. Στην αρχή της ταινίας όταν η Rose τρέχει μέσα στους δρόμους του Silent Hill πόσοι από εσάς δεν σκεφτήκατε ότι πατούσατε το τετράγωνο για να τρέξει η Rose; Μετά την επίθεση του πτυραμιδοκέφαλου η Cybil αναφωνεί γεμάτη τρόπο και απορία: What the fuck? Δεν την καταλάβατε έστω και λίγο; Ακόμα, πριν την τελική τοποθεσία η Rose βλέπει έναν χάρτη και προσπαθεί να τον αποστηθίσει. Αυτό μεταφράζεται στους videogamers σαν: πατάω το τρίγωνο, βλέπω τον χάρτη και ελπίζω να μην κάνω κάποιο λάθος και πέσω πάνω στα τέρατα. Μιας και ανέφερα την λέξη τέρατα, πρέπει να πω ότι και αυτά είναι ολόιδια με των παιχνιδιών. Από την εμφάνιση της και τον τρόπο που κινούνται μέχρι και τους ήχους που βγάζουν. Περιληπτικά, μετά από αρκετές αποτυχημένες μεταφορές videogame στον κινηματογράφο έγινε και μια απόλυτα πιστή που εκπλήρωσε τις προσδοκίες των φανατικών του παιχνιδιού. Στην αντίθετη πλευρά βρίσκονται οι μη γνώστες του παιχνιδιού. Για αυτούς όλα τα παραπάνω είναι εντελώς άγνωστα και δεν τους προκαλούν καμία εντύπωση. Ο λόγος της δυσαρέσκειας τους όμως δεν είναι η επιβλητική ατμόσφαιρα που επικρατεί στην ταινία. Αυτό που σχολιάστηκε αρνητικά ήταν το σενάριο επειδή το θεώρησαν δυσνόητο. Ιδιαίτερα τα αρνητικά σχόλια επικεντρώθηκαν στο κλείσιμο της ταινίας. Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που παρακολούθησε το Silent Hill είναι συνηθισμένο σε ταινίες, στις οποίες στην αρχή όλα φαίνονται μπερδεμένα και ακατανόητα αλλά στο τέλος υπάρχει μια εξήγηση για όλα που οδηγεί στην μεγάλη ανατροπή. Δεν έχει καμία σημασία αν η ανατροπή έχει λογική ή αν υπάρχουν σεναριακά κενά στην ταινία. Τους αρκεί που το τέλος ήταν διαφορετικό από αυτό που περίμεναν. Στο τέλος του Silent Hill δεν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη απάντηση, ένας μονόλογος που να τα εξηγεί όλα. Είναι μια ταινία που θέλει προσοχή και μια θέαση δεν είναι αρκετή, όπως έλεγε και μια διαφήμιση. Για όσους πάντως έχουν παρακολουθήσει την ταινία πάνω από μια φορά και εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πολλά, ας προσέξουν τη σκηνή όπου ο Christopher μπαίνει στο Silent Hill φορώντας μάσκα. Η γυναίκα του στην ίδια τοποθεσία γιατί δεν φοράει; Τέλος ας προσέξουν το τελευταίο ημίωρο. Αν και τώρα δεν καταλάβατε τι ακριβώς έγινε θυμηθείτε το σχόλιο μου για τον ιστό και την αράχνη. Νομίζω βοήθησα αρκετά. Έδωσα πολλά στοιχεία για τον γρίφο :Ρ Τελειώνοντας σαν γενικό σχόλιο έχω να πω ότι το Silent Hill δεν είναι μια ταινία που απευθύνεται αποκλειστικά στους φανατικούς του παιχνιδιού, αλλά δυστυχώς θα εκτιμηθεί περισσότερο από αυτούς.

In restless dreams i see that town, Silent Hill για ακόμα μια φορά και ελπίζω πολύ σύντομα να νιώσετε και εσείς έτσι. Κάποιες φήμες για sequel της ταινίας υπήρχαν, αλλά ξαφνικά πάγωσαν. Ποιος ξέρει ίσως να μην είχε την ίδια επιτυχία. Δεν είμαι πάντως αρνητικός στην ιδέα. Αφού τα κατάφεραν καλά σε μια ταινία γιατί όχι και σε μια δεύτερη; Μέχρι να μάθουμε περισσότερα νέα ας περιμένουμε στις αρχές του 2009 το καινούριο παιχνίδι Silent Hill 5: Homecoming. Μέχρι τότε και στην δική μας γλώσσα ας πω μόνο ότι: Ι΄m here waiting for you, Silent Hill