Έφτασε λοιπόν η ώρα να ξεκινήσουμε και επίσημα πλέον. Δέκα βραβεία για το δεύτερο αντρικό ρόλο σε ταινία. Β' ρόλοι και δε συμμαζεύεται. Δύσκολη ψηφοφορία επειδή συνήθως μου διαφεύγουν τέτοιοι ρόλοι, καμιά φορά τους μπερδεύω με τους πρωταγωνιστικούς και δεν ντρέπομαι να το πω. Εδώ θα ψηφίσω με βάση τις υποκριτικές ικανότητες αλλά και με την εικόνα που άφησαν στη σκέψη μου. Περιμένετε να δείτε με τι αξιοκρατικά κριτήρια επέλεξα τις γυναίκες. Ξεκινάμε γρήγορα γιατί ο χρόνος είναι χρήμα και η δουλειά των παιδιών που θα επεξεργαστούν τα αποτελέσματα μεγάλη.
10. Kodi Smit-McPhee (The Road) Ο εύθραυστος πιτσιρικάς δίπλα στο πλευρό του Viggo Mortensen εύθραυστος, φοβισμένος, διστακτικός που όσο περνάει η ώρα στην ταινία λάμπει όλο και περισσότερο. Συγκινητικός χωρίς να είναι υπερβολικός, περισσότερο ακατέργαστος παρά επιτηδευμένος. Μου άρεσε.
9. Matt Damon (True Grit) Πιθανότατα εδώ οι περισσότεροι θα επιλέξουν τον Josh Brolin και το ομολογουμένως πιο χαρακτηριστικό πέρασμά του αλλά θα επιλέξω τον Damon επειδή δεν τον έχω ξαναδεί σε παρόμοιο ρόλο και τρόμαξα να τον αναγνωρίσω. Είναι πολυ πειστικός στο ρόλο φιλοχρήματου καβαλάρη που μετατρέπεται σε υπερπροστατευτικό άνθρωπο.
8. Ken (Toy Story 3) Lol lol lol. Δεν ήταν δική μου ιδέα εξαρχής αλλά μόλις είδα να την προτείνουν στο twitter λύθηκα στα γέλια γιατί ναι ο Κen ήταν τεράστια μορφή στην ταινία. Η πιο αχρείαστη παιδική κούκλα έγινε χαρακτήρας με τα όλα του, με τον κακό του εαυτό αλλά και με την απότομη αλλαγή στη διάθεση του. Χάνει πανηγυρικά βέβαια από τη γυναίκα του αλλά αυτά θα τα πούμε σε δύο μέρες.
7. Rudolf Frecska (Tender Son - A Frankenstein Project) Ο στοργικός γιός από τη σύγχρονή εκδοχή του Φρανκενστάιν που παρακολούθησα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Εξαιρετικά απαθής, απρόβλεπτος, κρύβει επιμελώς κάθε ίχνος συναισθήματος. Μηχανή που παράγει τρόμο δημιούργημα μιας κοινωνίας που δεν σέβεται τους ανθρώπους της. Αξίζει η ερμηνεία του.
6. Geoffrey Rush (The king's speech) Ο μόνος λόγος που δεν βρίσκεται σε πιο ψηλή θέση είναι πως ο ρόλος δεν του επέτρεψε να δείξει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του σε όλο το μεγαλείο. Σαν να κάνει ζέσταμα χωρίς να θέλει να φορτσάρει τη μηχανή καταφέρνει πάντως για ακόμα μία φορά να αφήνει πίσω του τους υπόλοιπους ηθοποιούς όταν βρίσκονται μαζί του στο ίδιο πλάνα. Έπρεπε να τον είχαν αφήσει περισσότερο λάσκα.
5. Kresimir Mikic (Mother of Asphalt) Πρώτη πεντάδα και αρχίζουν οι σαφώς πιο προσωπικές επιλογές. Η μητέρα της Ασφάλτου είναι η μετάφραση της ταινίας και ο Mikic υποδύεται τον μοναχικό και διψασμένο για αληθινή επικοινωνία και φυσιολογική ζωή φύλακα πολυκαταστήματος. Πλημμυρίζεσαι από οίκτο αρχικά για τον άνθρωπο που έχει φτάσει σε τόσο δύσκολη ψυχολογική κατάσταση και όλα γκρεμίζονται μονομίας σε μια εκπληκτική υποκριτική στιγμή που σε γεμίζει φόβο. Βίωσε στο πετσί του το ρόλο που υποδύθηκε.
4. John Brumpton (The Loved ones) O πατερούλης στην ταίνια αποκάλυψη που κάποιοι έχετε δει την αναφορά της στο blog Υπερπροστατευτικός μπαμπάκας δεν θέλει να στεναχωριέται η κορούλα του και τη βοηθάει να εκδικηθεί τον αλήτη που αρνήθηκε να τη συνοδεύσει στο χορό των αποφοίτων. Ιδιαίτερη εκδοχή της παράνοιας υποδυόμενη στα όρια του κωμικού χωρίς να τα ξεπερνάει και μεγάλη αποφασιστικότητα και εμπειρία που φαίνεται ολοκάθαρα στο μάτι που γυαλίζει επικίνδυνα.
3. Louis Herthum (The Last Exorcism) Aκόμα ένας πατέρας που κέρδισε δικαιωματικά τη θέση στην τριάδα από τον προηγούμενο για την πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία του. Κομμάτι μιας ταινίας που θα μπορούσε να κάνει θαύματα αν δεν είχε το τραγελαφικό φινάλε. Όχι ένα απλό κομμάτι αλλά από τα πιο σημαντικά της. Η άποψη σου για τον χαρακτήρα αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και ο Herthum με τα ξεσπάσματα του, τις εκρήξεις του προκαλεί κάθε είδους συναίσθημα.
2. Vangelis Mourikis (Μαχαιροβγάλτης) Τα greeklish στο όνομα υπάρχουν μόνο για λόγους ομοιομορφίας στο κείμενο. Τον πάω με τα χίλια τον άνθρωπο το έχω ξαναπεί και θα το πω άλλες δεκάδες φορές. Σε όποια σκηνή και να εμφανίστηκε μια λάμψη πετάχτηκε, κάτι όμορφο δημιουργήθηκε. Ακολουθώντας τις νέες σκηνοθετικές οδηγίες γίνεται πιο κοντρολαρισμένος, περισσότερο ευάλωτος και δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος νοήμων οργανισμός που θα σχολιάσει κάτι αρνητικό στην εμφάνιση του. Θα είχε κερδίσει και την πρώτη θέση αν δεν υπήρχε ο
1. Trevor Williams (Route Irish) Ο σκληροτράχηλος στρατιωτικός που σκορπά τρόμο και θάνατο στο πέρασμα του μετατρέπεται σε θύμα. Ραγίζει, σπάει. Μαζί του έγινε θρύψαλα η ψυχολογία μου, η διαθεσή μου στην με διαφορά πιο έντονη σκηνή που παρακολούθησα φέτος στην οθόνη. Ανατριχιάζω ακόμα όταν θυμάμαι τις κραυγές του και τα παρακάλια του για οίκτο. Από τις μοναδικές στιγμές της μεγάλης οθόνης.
Ραντεβού σε δύο μέρες για το δεύτερο γυναικείο ρόλο...
10. Kodi Smit-McPhee (The Road) Ο εύθραυστος πιτσιρικάς δίπλα στο πλευρό του Viggo Mortensen εύθραυστος, φοβισμένος, διστακτικός που όσο περνάει η ώρα στην ταινία λάμπει όλο και περισσότερο. Συγκινητικός χωρίς να είναι υπερβολικός, περισσότερο ακατέργαστος παρά επιτηδευμένος. Μου άρεσε.
9. Matt Damon (True Grit) Πιθανότατα εδώ οι περισσότεροι θα επιλέξουν τον Josh Brolin και το ομολογουμένως πιο χαρακτηριστικό πέρασμά του αλλά θα επιλέξω τον Damon επειδή δεν τον έχω ξαναδεί σε παρόμοιο ρόλο και τρόμαξα να τον αναγνωρίσω. Είναι πολυ πειστικός στο ρόλο φιλοχρήματου καβαλάρη που μετατρέπεται σε υπερπροστατευτικό άνθρωπο.
8. Ken (Toy Story 3) Lol lol lol. Δεν ήταν δική μου ιδέα εξαρχής αλλά μόλις είδα να την προτείνουν στο twitter λύθηκα στα γέλια γιατί ναι ο Κen ήταν τεράστια μορφή στην ταινία. Η πιο αχρείαστη παιδική κούκλα έγινε χαρακτήρας με τα όλα του, με τον κακό του εαυτό αλλά και με την απότομη αλλαγή στη διάθεση του. Χάνει πανηγυρικά βέβαια από τη γυναίκα του αλλά αυτά θα τα πούμε σε δύο μέρες.
7. Rudolf Frecska (Tender Son - A Frankenstein Project) Ο στοργικός γιός από τη σύγχρονή εκδοχή του Φρανκενστάιν που παρακολούθησα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Εξαιρετικά απαθής, απρόβλεπτος, κρύβει επιμελώς κάθε ίχνος συναισθήματος. Μηχανή που παράγει τρόμο δημιούργημα μιας κοινωνίας που δεν σέβεται τους ανθρώπους της. Αξίζει η ερμηνεία του.
6. Geoffrey Rush (The king's speech) Ο μόνος λόγος που δεν βρίσκεται σε πιο ψηλή θέση είναι πως ο ρόλος δεν του επέτρεψε να δείξει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του σε όλο το μεγαλείο. Σαν να κάνει ζέσταμα χωρίς να θέλει να φορτσάρει τη μηχανή καταφέρνει πάντως για ακόμα μία φορά να αφήνει πίσω του τους υπόλοιπους ηθοποιούς όταν βρίσκονται μαζί του στο ίδιο πλάνα. Έπρεπε να τον είχαν αφήσει περισσότερο λάσκα.
5. Kresimir Mikic (Mother of Asphalt) Πρώτη πεντάδα και αρχίζουν οι σαφώς πιο προσωπικές επιλογές. Η μητέρα της Ασφάλτου είναι η μετάφραση της ταινίας και ο Mikic υποδύεται τον μοναχικό και διψασμένο για αληθινή επικοινωνία και φυσιολογική ζωή φύλακα πολυκαταστήματος. Πλημμυρίζεσαι από οίκτο αρχικά για τον άνθρωπο που έχει φτάσει σε τόσο δύσκολη ψυχολογική κατάσταση και όλα γκρεμίζονται μονομίας σε μια εκπληκτική υποκριτική στιγμή που σε γεμίζει φόβο. Βίωσε στο πετσί του το ρόλο που υποδύθηκε.
4. John Brumpton (The Loved ones) O πατερούλης στην ταίνια αποκάλυψη που κάποιοι έχετε δει την αναφορά της στο blog Υπερπροστατευτικός μπαμπάκας δεν θέλει να στεναχωριέται η κορούλα του και τη βοηθάει να εκδικηθεί τον αλήτη που αρνήθηκε να τη συνοδεύσει στο χορό των αποφοίτων. Ιδιαίτερη εκδοχή της παράνοιας υποδυόμενη στα όρια του κωμικού χωρίς να τα ξεπερνάει και μεγάλη αποφασιστικότητα και εμπειρία που φαίνεται ολοκάθαρα στο μάτι που γυαλίζει επικίνδυνα.
3. Louis Herthum (The Last Exorcism) Aκόμα ένας πατέρας που κέρδισε δικαιωματικά τη θέση στην τριάδα από τον προηγούμενο για την πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία του. Κομμάτι μιας ταινίας που θα μπορούσε να κάνει θαύματα αν δεν είχε το τραγελαφικό φινάλε. Όχι ένα απλό κομμάτι αλλά από τα πιο σημαντικά της. Η άποψη σου για τον χαρακτήρα αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και ο Herthum με τα ξεσπάσματα του, τις εκρήξεις του προκαλεί κάθε είδους συναίσθημα.
2. Vangelis Mourikis (Μαχαιροβγάλτης) Τα greeklish στο όνομα υπάρχουν μόνο για λόγους ομοιομορφίας στο κείμενο. Τον πάω με τα χίλια τον άνθρωπο το έχω ξαναπεί και θα το πω άλλες δεκάδες φορές. Σε όποια σκηνή και να εμφανίστηκε μια λάμψη πετάχτηκε, κάτι όμορφο δημιουργήθηκε. Ακολουθώντας τις νέες σκηνοθετικές οδηγίες γίνεται πιο κοντρολαρισμένος, περισσότερο ευάλωτος και δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος νοήμων οργανισμός που θα σχολιάσει κάτι αρνητικό στην εμφάνιση του. Θα είχε κερδίσει και την πρώτη θέση αν δεν υπήρχε ο
1. Trevor Williams (Route Irish) Ο σκληροτράχηλος στρατιωτικός που σκορπά τρόμο και θάνατο στο πέρασμα του μετατρέπεται σε θύμα. Ραγίζει, σπάει. Μαζί του έγινε θρύψαλα η ψυχολογία μου, η διαθεσή μου στην με διαφορά πιο έντονη σκηνή που παρακολούθησα φέτος στην οθόνη. Ανατριχιάζω ακόμα όταν θυμάμαι τις κραυγές του και τα παρακάλια του για οίκτο. Από τις μοναδικές στιγμές της μεγάλης οθόνης.
Ραντεβού σε δύο μέρες για το δεύτερο γυναικείο ρόλο...
| | |
Πολυ καλές επιλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω δει τις 7,5, και 1.
Μου κίνησες περιεργεια και θα τις τσεκάρω σύντομα.
Και τα τρία τα είχα δει στο Φεστιβάλ κινηματογραφού. Το 1 παίζεται από αύριο στους κινηματογράφους. Μην το χάσεις με τίποτα. Ευχαριστώ για τα καλά σου σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφή