Guitar Hero

Πρώτα από όλα θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου που με έφεραν στην ζωή και που μου αγόρασαν το playstation 3. Να ευχαριστήσω επίσης και την sony γιατί χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε η κονσόλα. Τέλος θα ευχαριστήσω και το παιχνίδι guitar hero που έκανε ένα όνειρο μου πραγματικότητα.

Μου έδωσαν και μια κιθάρα. Την πέρασα γύρω από το λαιμό μου, ένιωσα έτοιμος να ροκάρω με ανελέητο ρυθμό αλλά μπα. Τίποτα. Είχε ένα ελάττωμα. Πάτησα το κουμπί, το ps3 θα έπρεπε να την αναγνωρίσει αλλά μάταια. Ξενέρωμα. Ευτυχώς έπαιζε και με το χειριστήριο. Τώρα θα μου πείτε γίνεσαι ροκ σταρ πατώντας L1,R1 και θα έχετε δίκιο αλλά γραμμένους σας έχω. Επίπεδο δυσκολίας easy. Τι να κάνω, δεν γεννήθηκα Satriani. Σκούρα τα πράγματα στην αρχή. Τρια κουμπιά όλα και όλα αλλά εγώ ασυγχρόνιστος. Βέβαια όπως θέλουν να λένε και όλοι οι σύγχρονοι αμπελοφιλόσοφοι όταν θέλεις να γίνεις κάτι θα το πετύχεις. Είχαν δίκιο τελικά. Μόνο στο playstation όμως και μόνο στο εύκολο επίπεδο. Κάνω λίγη εξάσκηση και μέσα σε μια μέρα ξεκίνησε η καριέρα μου.

Δοκιμαστικά για αρχή. Βγάζω για πλάκα τα τρία από τα τέσσερα και ξεκινάει η λαμπρή μου καριέρα. Ήδη έχω αρχίσει να ψωνίζομαι. Σιγά το τραγούδι το school's out. Με την πρώτη το έπαιξα. Γελοίο. Το barracuda των heart είναι κλάσεις ανώτερο. Τα εύκολα τραγούδια δεν τα ακούω πλέον. Είμαι γεννημένος για τα δύσκολα. Κέρδισα τον slash και τον morello σε διαγωνισμό κιθάρας. Τζαμάραμε μαζί στο welcome to the jungle και στο bulls on parade. Σε μια εμφάνιση έπαιξα slipknot και καπάκι muse. Αυτό ούτε στα καλύτερα μου όνειρα δεν μπορούσα να το φανταστώ. Tenacious d, kiss, killers, black sabbath,disturbed, sex pistols, cream, δεν άφησα κάτι άπαiχτο. Η μεγάλη κόλαση ήταν το the number of the beast. Να έμπαινε κανένας μέσα στο σπίτι να με έβλεπε να χτυπιέμαι κρατώντας ένα χειριστήριο και θα έχανε πάσα ιδέα. Τώρα με περιμένουν οι slayer. Κακά τα ψέματα. Η μουσική σκηνή με χρειάζεται. Έχω λαμπρό μέλλον. Οι γειτονές μου δεν πρέπει να ενοχλούνται από την μουσική. Πρέπει να είναι περήφανοι που μένουν δίπλα σε έναν σταρ.