ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ

Και ναι λοιπόν ο τίτλος αναφέρεται σε εμένα. Έλειψα κάμποσο καιρό και αποφάσισα να βγάλω κάποια από τα προσωπικά μου στην φόρα. Έτσι για να είμαι μέσα στο κλίμα των καιρών και των συνηθισμένων. Χαιρετάω λοιπόν οριστικά και αμετάκλητα την χαμένη μου προσωπικότητα και ξεκινάω.

Πρώτος λόγος της απουσίας μου όπως έχω ήδη πει ήταν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οχτώ από τις δέκα μέρες παρακολούθησα και συνολικά το κοντέρ μου κατέγραψε 18 ταινίες. Απίστευτη εμπειρία. Το έπαιζα που το έπαιζα ψευτοκουλτουριάρης μετά από αυτό θα το παρακάνω. Νοίκιασα από το βίντεο κλαμπ το chaos theory που είχα ακούσει καλά λόγια και οι συγκρίσεις που έκανα με τις αντίστοιχες του φεστιβάλ δεν έλειψαν. Τι να λέμε τώρα. Άλλη ποιότητα, άλλη κουλτούρα, για πραγματική τέχνη μιλάμε. Είναι αστείο αλλά πλέον οι λεγόμενες εύπεπτες ταινίες μου κάθονται κάπως βαριά στο στομάχι. Θέλω και ζητάω απεγνωσμένα μια δόση από δεκάλεπτα μονοπλάνα, από λιγοστούς διαλόγους από πράγματα που δεν είναι συνηθισμένα. Ναι ξέρω βγήκα πιο πειραγμένος από ότι ήμουν πριν. Κατάφερα να διαψεύσω μέχρι και τον εαυτό μου. Και εις ανώτερα μου εύχομαι.

Τελειώνει το Φεστιβάλ και τι έρχεται; Η πολυπόθητη ορκωμοσία μου. Έβαλα τα καλά μου καινούρια ρούχα και ξεκίνησα. Εννιάμισι ξεκινούσε, εννιά και εικοσιπέντε έφτασα. Καταραμένη κίνηση στους δρόμους. Να φανταστείτε ήθελα να είμαι εκεί από τις εννιά. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται που λέτε. Φτάνω που λέτε στην αίθουσα τελετών και παίρνω την θέση μου μαζί με όλους τους άλλους πτυχιούχους. Τους βλέπω να κρατάνε όλους έναν όρκο. Μαθαίνω ότι έπρεπε να είχα πάει πριν από την γραμματεία να υπογράψω κάτι χαρτιά. Κάνε πλάκα λέω τώρα να θεωρήσουν ότι δεν θέλω να παραστώ στην ορκωμοσία και να μην φωνάξουν το όνομα μου. Τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Με φώναξαν, σηκώθηκα, έδωσα το χέρι μου σε καθηγητές που αντιπαθούσα. Οκ το ομολογώ, υπήρχαν και δυο συμπαθητικοί. Ο ένας μάλιστα αντί να μου πει συγχαρητήρια με ρώτησε αν ερχόμουν κατευθείαν από το γήπεδο Τέτοιες μορφές είναι υπεύθυνοι για τις ωραίες στιγμές της σχολής. Πόζαρα σαν ψωνάρα σε όλους τους φωτογράφους και πρέπει κάποια στιγμή να πάω να αγοράσω τις φωτογραφίες. Καλά περάσαμε και εκεί.

Από τότε πέρασε σχεδόν μια βδομάδα. Με ισοπέδωσε ένα βαρύ κρύωμα. Δεν ξέρω τι από όλα φταίει. Οι βροχές που έφαγα στην μάπα κατά την διάρκεια του φεστιβάλ, ότι μετά την ορκωμοσία τριγυρνούσα ντυμένος ελαφρά ή το τσακάλι ο φίλος μου που πετούσε το τηλεκατευθυνόμενο του ελικόπτερο πάνω από το λουσμένο μου κεφάλι. Μάλλον όλα αυτά μαζί. Πλέον είμαι στο στάδιο της ανάρρωσης. Για αυτό και τα καταφέρνω και γράφω κάτι ψιλά. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο από το να ξανά αποκτάς την υγεία σου. Άντε με το καλό να αναρρώσω πλήρως. Από εδώ και πέρα έχω μπροστά μου τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, έκανα μια αίτηση για μεταπτυχιακό σε λάθος ειδικότητα και σκέφτομαι να ξεκινήσω δικό μου φόρουμ για ταινίες. Α ναι το κυριότερο. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγράψει τέτοια πράγματα. Για να με δω πόσο ξέρω να κρατάω τον λόγο μου.