Μετά τη ματιά στην Αμερικάνικη νεολαία που ρίξαμε μέσω του φεστιβάλ περνάμε σε μια πιο συνηθισμένη όπου η ευτυχία των εφήβων κρίνεται από το χορό αποφοίτησης και από την εύρεση συνοδού που θα καταλήξει σε σεξ για να μην πάνε παρθένοι στο κολλέγιο. Ο Jamie έχει καπαρωμένη τη συνοδό που είναι όμορφη κοπέλα, πρόβλημα με το σεξ δεν έχει αλλά η ευτυχία είναι πολύ απομακρυσμένη από αυτόν. Οικογενειακά προβλήματα έχει το παιδί καθώς ο πατέρας του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όπου ήταν ο ίδιος οδηγός και δεν αντέχει τις αντιδράσεις της υπερπροστατευτικής μητέρας που όλο υπονοεί πως αυτός είναι υπεύθυνος για το θάνατο του συζύγου της.
Στεναχώρια για τον Jamie που απέχει από την έννοια του ευτυχισμένου ανθρώπου ακόμα μεγαλύτερη στεναχώρια και για μια παχουλοκομψή κοπελίτσα που έχει ερωτευτεί τον Jamie του προτείνει να γίνει συνοδός της στο χωρό και δέχεται την απόρριψη. Οι στρουμπουλές δεν έχουν δικαίωμα στον έρωτα έχουν όμως δικαίωμα στην παράνοια και με συνεργό τον πατέρα της απαγάγουν τον Jamie τον κρατάνε δεμένο σε μια καρέκλα και του ψιθυρίζουν γλυκά λόγια στο αυτί. Δεν μένουν εκεί όμως γιατί μετουσιώνουν τις υποσχέσεις τους σε πράξεις ξεκινώντας μια σαδιστική ιστορία εκδίκησης που περιέχει δυσβάσταχτες αποκαλύψεις. Παράλληλα εξελίσσονται δύο διαφορετικές ιστορίες του κολλητού του βασανιζόμενου η πρώτη και η δεύτερη της αγωνίας της κοπέλας και της μητέρας για την τύχη του πρωταγωνιστή.
Μια ακόμα ταινία βασανιστηρίων και πραγματοποίησης φρικιαστικών επιθυμιών που στερείται δραματουργίας πάσης φύσεως αν και προσπαθεί να θίξει και αυτόν τον τομέα, με τις παράπλευρες ιστορίες να είναι εκτός κλίματος και με ένα φινάλε απόλυτα προβλέψιμο και όμως τη γουστάρεις μέχρι εκεί που δεν πάει. Pure fun που θα λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ή αλλιώς απόλυτη διασκέδαση για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στην αρχαία Ελληνική. Με το ένα πόδι να πατάει στο Evil Dead και με το άλλο να στέκεται αγέρωχα στις καλύτερες στιγμές βασανισμού που έχουμε παρακολουθήσει στην οθόνη.
Σαπίλα, φρίκη, αιμομιξία, αστεϊσμούς, οφθαλμόλουτρο και ότι άλλο τραβάει η ορεξή σας υπάρχει μέσα στο The Loved Ones. Σκηνές που θα σας κάνουν να γυρίσετε το κεφάλι, να ανατριχιάσετε διαδέχονται αλλές βγαλμένες από cult ταινίες παλιότερων δεκαετιών. Ο σκηνοθέτης κάνει εξαιρετική δουλειά καθώς γνωρίζει πότε ακριβώς πρέπει να δείξει ξεκάθαρα τις σκηνές των βασανιστηρίων αλλά κυρίως κατέχει πότε πρέπει να αφήσει τη φαντασία του θεατή να οργιάσει και να μην γίνει υπερβολικός. Γράφω θυμάμαι την ταινία και ανατριχιάζω. Αφού το κατάφερε σε εμένα που δεν είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του συγκεκριμένου είδους δεν μπορώ να φανταστώ τι θα κάνει στους υπόλοιπους. Μη τη χάσετε.
Στεναχώρια για τον Jamie που απέχει από την έννοια του ευτυχισμένου ανθρώπου ακόμα μεγαλύτερη στεναχώρια και για μια παχουλοκομψή κοπελίτσα που έχει ερωτευτεί τον Jamie του προτείνει να γίνει συνοδός της στο χωρό και δέχεται την απόρριψη. Οι στρουμπουλές δεν έχουν δικαίωμα στον έρωτα έχουν όμως δικαίωμα στην παράνοια και με συνεργό τον πατέρα της απαγάγουν τον Jamie τον κρατάνε δεμένο σε μια καρέκλα και του ψιθυρίζουν γλυκά λόγια στο αυτί. Δεν μένουν εκεί όμως γιατί μετουσιώνουν τις υποσχέσεις τους σε πράξεις ξεκινώντας μια σαδιστική ιστορία εκδίκησης που περιέχει δυσβάσταχτες αποκαλύψεις. Παράλληλα εξελίσσονται δύο διαφορετικές ιστορίες του κολλητού του βασανιζόμενου η πρώτη και η δεύτερη της αγωνίας της κοπέλας και της μητέρας για την τύχη του πρωταγωνιστή.
Μια ακόμα ταινία βασανιστηρίων και πραγματοποίησης φρικιαστικών επιθυμιών που στερείται δραματουργίας πάσης φύσεως αν και προσπαθεί να θίξει και αυτόν τον τομέα, με τις παράπλευρες ιστορίες να είναι εκτός κλίματος και με ένα φινάλε απόλυτα προβλέψιμο και όμως τη γουστάρεις μέχρι εκεί που δεν πάει. Pure fun που θα λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ή αλλιώς απόλυτη διασκέδαση για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στην αρχαία Ελληνική. Με το ένα πόδι να πατάει στο Evil Dead και με το άλλο να στέκεται αγέρωχα στις καλύτερες στιγμές βασανισμού που έχουμε παρακολουθήσει στην οθόνη.
Σαπίλα, φρίκη, αιμομιξία, αστεϊσμούς, οφθαλμόλουτρο και ότι άλλο τραβάει η ορεξή σας υπάρχει μέσα στο The Loved Ones. Σκηνές που θα σας κάνουν να γυρίσετε το κεφάλι, να ανατριχιάσετε διαδέχονται αλλές βγαλμένες από cult ταινίες παλιότερων δεκαετιών. Ο σκηνοθέτης κάνει εξαιρετική δουλειά καθώς γνωρίζει πότε ακριβώς πρέπει να δείξει ξεκάθαρα τις σκηνές των βασανιστηρίων αλλά κυρίως κατέχει πότε πρέπει να αφήσει τη φαντασία του θεατή να οργιάσει και να μην γίνει υπερβολικός. Γράφω θυμάμαι την ταινία και ανατριχιάζω. Αφού το κατάφερε σε εμένα που δεν είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του συγκεκριμένου είδους δεν μπορώ να φανταστώ τι θα κάνει στους υπόλοιπους. Μη τη χάσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου