Issiz Adam

Ταινία προερχόμενη από την Τουρκία. .Η Ελληνική απόδοση του τίτλου, Πάντα Μόνος, παραπέμπει σε μια από τις αγαπημένες μου ταινίες που έχω παρακολουθήσει από τη γειτονική χώρα, το Μαζί Ποτέ. Το Issiz Adam αφορά την ερωτική ιστορία δύο ανθρώπων. Ο άντρας της υπόθεσης είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου, ενώ η κοπέλα είναι κατασκευάστρια αποκριάτικων στολών. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να συναντηθούν σε ένα βιβλιοπωλείο. Ο πρωταγωνιστής εντυπωσιάζεται από την ομορφιά της κοπέλας, την πολιορκεί στενά και τελικά καταφέρνει να την κερδίσει.

Ο τίτλος της ταινίας προϊδεάζει αμέσως μια τραγικότητα στις προθέσεις του δημιουργού. Το περισσότερο πάντως μέρος της  αναλώνεται σε ευχάριστες στιγμές του ζευγαριού και στην χαρούμενη καθημερινότητα τους. Η μοναξιά του πρωταγωνιστή αποτυπώνεται αρχικά με ορισμένα εύστοχα πλάνα του ίδιου μέσα σε ένα μεγάλο πλήθος που δείχνει εντελώς διαφορετικό από τον ίδιο. Η αποξένωση του και η εκτόνωση μέσω του σκληρού sex χωρίς παραμικρό συναίσθημα διαρκούν μόλις ορισμένα λεπτά.

Μετά την γνωριμία του ζευγαριού ο τίτλος της ταινίας δεν έχει καμία υπόσταση. Το ζευγάρι είναι ευτυχισμένο, ζει αρμονικά με λίγες λέξεις χαίρεται τον έρωτά του. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει με μαεστρία να αποφύγει τα γλυκανάλατα κλισέ μέχρι ένα σημείο. Κάπου αρχίζουν να τον προδίδουν οι διάλογοι και το ίδιο το σενάριο και εκεί είναι που η ταινία κάνει σημαντική κοιλιά. Η τροπή εκεί αλλάζει κάπως απότομα με τον ερχομό της μητέρας του πρωταγωνιστή. Φανερώνει στην κοπέλα μερικά από τα προβληματικά στοιχεία του χαρακτήρα του γιού της και ως δια μαγείας η ευτυχία χάνεται στη στιγμή. Με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στο τελευταίο εικοσάλεπτο και στο καλύτερο σημείο της ταινίας. Συγκίνηση και οδύνη στο μέγιστο βαθμό, δυσκολία στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων και οι θεατές παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Το δυναμικό φινάλε δίνει άλλη πνοή στην ταινία. Η τελική εντύπωση που μένει είναι εξαιρετική.

Είναι κρίμα πάντως γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα αριστούργημα αν ο σκηνοθέτης ήταν λίγο πιο προσεκτικός και επικεντρωνόταν σε πιο ουσιάστικα ζητήματα. Στην αρχή της γνωριμίας επικρατεί το χιούμορ και η ελαφρά διάθεση. Εκεί βαδίζει καλά. Μετά που ξεκινάει για τα καλά η ερωτική ιστορία αρχίζουν και τα προβλήματα. Το μεγαλύτερο όλων αυτών είναι η χρονική διάρκεια. Γύρω στο 65% της ταινίας σχετίζονται με την ευτυχισμένη σχέση του ζεύγους. ΄Οχι, η ευτυχία δεν είναι κάτι κακό και καλό είναι να υμνείται μέσω της τέχνης αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι δεν οδηγούμαστε σε happy ending.

Αν είχε φροντίσει να ασχοληθεί περισσότερο με τα προβλήματα των δύο νεαρών πριν από τη σχέση τους θα ήταν ακόμα καλύτερη. Για τον άντρα δίνει κάποιες πληροφορίες για την κοπέλα πάλι καμία. Αν φρόντιζε να δείξει παραπάνω τους λόγους που οδηγήθηκαν στη μοναξιά η μετάβαση από την απόλυτη ευτυχία στην αβεβαιότητα και στις αμφιβολίες θα ήταν ακόμα πιο ομάλη και σαφώς πιο λειτουργική. Δεν θα φαινόταν τόσο άκυρα ορισμένα ξεσπάσματα του πρωταγωνιστή κυρίως .Εστιάζοντας στο βασικό κομμάτι, δηλαδή στη μοναξιά, το αποτέλεσμα θα ήταν εντυπωσιάκο. Για αυτό το σφάλμα η ταινία στερείται τον τίτλο αριστούργημα.

Παρόλα αυτά τα μικρά πταίσματα παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Η φρεσκάδα που αποπνέει στο μεγαλύτερο μέρος της την κάνει πιο προσιτή και στο λεγόμενο εμπορικό κοινό. Ίσως ξενίσει μερικούς ορκισμένους σινεφιλ αλλά ακόμα και αυτοί στο τέλος δεν θα μείνουν παραπονεμένοι.