Nα τον αγοράσω;

Να μην τον αγοράσω; Όσες μαργαρίτες και αν μαδήσω το αποτέλεσμα θα παραμείνει το ίδιο. Να τον αγοράσω και περισσεύει ένα. Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά πάντα πεθαίνει. Έμαθα από τις ειδήσεις ότι η Αθηνά Ωνάση(παρεμπιπτόντως δεν θα γίνει Σαρλότ Κασιράγκι ποτέ) έβαλε πωλητήριο στο ιδιωτικό νησί που κληρονόμησε από τον πατέρα της, το Σκορπιό. Αιτία αυτής της πρόθεσης είναι η θέληση της για αποκοπή κάθε δεσμού με την Ελλάδα επειδή ο άντρας της δεν πήρε την Ελληνική υπηκοότητα για να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς. Αν το έλεγε σε εμένα κάτι θα έκανα, θα κινούσα μερικές διαδικασίες. Αν ήταν να μου χαρίσει το Σκορπιό ο άντρας της θα αγωνιζόταν στους Ολυμπιακούς και θα στεκόταν καμαρωτός στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης.

Υποψήφιος αγοραστής είναι ο Bill Gates και οι γύρω κάτοικοι γκρινιάζουν για να μείνει το νησί σε Ελληνικά χέρια. Γκρινιάζω και εγώ μαζί τους όχι μόνο από συνήθεια αλλά επειδή βλέπω ένα παιδικό μου όνειρο να γκρεμίζεται. Πολύ μικρός είχα πάει οικογενειακώς στη Λευκάδα. Μιλάω για τα χρόνια που ο κόσμος φαινόταν όμορφος επειδή δεν είχα καταλάβει πως λειτουργεί. Δύο πράγματα μου έχουν μείνει. Τα τεράστια κύματα στο Κάθισμα και η παραλία του Σκορπιού. Λίγα χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι το βράδυ πριν φύγουμε για Λευκάδα είχε πιάσει φωτιά στο δωμάτιο μου και ξύπνησα μαυρισμένος από το κάρβουνο. Εκείνη τη μέρα όμως χαμπάρι δεν το πήρα. Αρκεί που ανατριχιάζω όταν το σκέφτομαι τώρα.

Κύματα μεγάλα σαν εκείνα στο Κάθισμα ξαναείδα πολλές φορές. Το διασκέδασα το ίδιο. Σκορπιό δεν ξαναείδα. Ας πω και ένα Σαλονικιώτικο. Είναι το μόνο μέρος που μπορεί να θεωρηθεί σχεδόν ισάξιο με τη Χαλκιδική. Είχαμε φύγει πολύ γρήγορα από την παραλία. Που να ήξερα τότε τον όρο ιδιωτική και ότι πρέπει να πληρώσεις για να πας. Δεν με απασχολούσαν. Σε οποιαδήποτε παραλία πηγαίναμε μετά ρωτούσα αν θα φεύγαμε σε δύο λεπτά. Χαμένη αθωότητα. Τόσο ωραία νερά και τόσο όμορφο τοπίο δεν ξανάδα. Όταν έμαθα ότι η είσοδος τουριστών επιτρεπόταν μόνο σε ένα συγκεκριμένο μέρος του νησιού έπαθα. Ήθελα να μάθω πως είναι και το υπόλοιπο. Το φαντάστηκα ακόμα πιο όμορφο. Ήθελα να κάνω διακοπές εκεί.

Περάσαν τα χρόνια και μαζί χάθηκαν και πολλές αναμνήσεις. Αρκεί όμως να ακούσω τη φράση ''το νησί Σκορπιός'' και όλα γυρνάνε πίσω. Θα συνεχίσω να μαδάω μαργαρίτες, θα συνεχίσω να ελπίζω. Τελικά καταστάλαξα. Ο παράδεισος για εμένα θα είναι να κολυμπάω ανάσκελα στις παραλίες του Σκορπιού και να τρώω μερέντα από το κουτάκι.