Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω μεγάλος μπασκετμπολίστας. Απέτυχα κυρίως γιατί το nba live δεν μου έδωσε τη δυνατότητα να μεγαλουργήσω. Τα όνειρα βέβαια αν δεν μεταλάσσονται πεθαίνουν. Για αυτό λοιπόν αποφάσισα να γίνω μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ευτυχώς το pro evolution με σκέφτηκε.
Τώρα πλέον αποσύρθηκα, στα 28 μου και σαν πρωταθλητής Ευρώπης. Νωρίς νωρίς εγκατέλειψα αλλά δεν μπορώ να ασχολούμαι μόνο με το ποδόσφαιρο. Έχω και άλλες καριέρες να κοιτάξω. Μια καλή λύση είναι και αυτή http://argram.blogspot.com/2008/12/guitar-hero_945.html. Ποιος ξέρει βέβαια τι άλλο παιχνίδι θα κυκλοφορήσει εντός ολίγου. Αναμονή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μπάλα που έπαιζα στο νηπιαγωγείο, στο χρωματιστό, στο κανάλι, στο κρι κρι, στο παλιό. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα. Έτσι βρέθηκα ένα πρωί στα 17 μου στην Ολλανδία να κλείνω συμβόλαιο με τη Willem. Δύσκολοι καιροί. Νέα χώρα, νέοι τρόποι ζωής (space cake) δεν μπόρεσα να διακριθώ. Προσπαθούσα να πείσω τον προπονητή μου ότι αξίζω. Μάταια όμως. Κατάφερα να παίξω τρία παιχνίδια όλα και όλα. Στο ένα με έβαλε αλλαγή σαν αμυντικό χαφ στο 70 και με έβγαλε στο 85. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ps3 ο χρόνος δεν κυλάει φυσιολογικά. Στα μέσα της χρονιάς αποφάσισα να φύγω και έτσι συμφώνσα με την NAC Breda. Φουνταριστό με έβαλε ο νέος προπονητής και πέτυχα πέντε γκολ. Έμεινα άλλη μια χρονιά. 11 γκολ εκεί και έκτη θέση. Καλές εμφανίσεις και αξιόλογη πορεία. Την επόμενη ήρθε πρόταση από την Feyernood. 16 γκολ σκόραρα σαν δεκάρι αλλά η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Έπαιζε και ο Μακάι εκεί και δύο ντίβες δεν χωρούσαν στην ίδια ομάδα.
Ακολούθησε η πιο συναρπαστική πενταετία με τα χρώματα της AZ. Τέσσερα πρωταθλημάτα, πέντε κύπελλα και πάρα πολλές φορές να έχω βγει πρώτος σκόρερ και σε ασίστ και σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Champions League έχανα πάντα από την Manchester United. Έφταιγε και ο προπονητής που με έκανε αλλαγή συχνά. Όχι εγώ που έτρεχα πάνω κάτω χωρίς λόγο και πέθαινα στο 60. Είχαμε φτάσει και τελικό αλλά χάσαμε πάλι από τον κακό δαίμονα. Με ένα μηδέν όμως. Ο μισθός μου ανέβηκε κατακόρυφα έγινα γνωστός παντού. Μια χρονιά βγήκα και καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής. Του κόσμου δεν τα κατάφερα. Εκεί φαίνεται πως λαδώνονται οι επιτροπές. Κάποια στιγμή βαρέθηκα, ευχαρίστησα τους οπαδούς της Az για τη στήριξη και πήγα στη Φιορεντίνα και σε ένα πιο απαιτητικό πρωτάθλημα.
Επιστροφή σαν center for. Δύσκολα τα περιμένα αλλά εξελίχθηκα σε μεγάλο ψέμα. 51 ματς και 60 γκολ. Άσε που σε καμιά 15αριά μπήκα και σαν αλλαγή. Πρωτάθλημα και κύπελλο αλλά από Ευρώπη μόνο οχτάδα. Πάλι οι καταραμένοι Άγγλοι μπροστά μου. Έφυγα και από εκεί γιατί δεν τα βρήκαμε στο οικονομικό. Μαρσέιγ ο επόμενος σταθμός. Μια ομάδα που είχε τερματίσει δωδέκατη. Καμιά 45 γκολ και και 20 ασίστ και εκεί. Παραέγινα ψέμα. Πρωτάθλημα και απώλεια κυπέλλου στα πέναλτυ και ας είχα βάλει τρία γκολ στον τελικό. Δεν με ήθελαν για την επόμενη χρονιά και πήγα στην Pompy.(H Πορτσμουθ είναι αυτή;).Χάσαμε το πρωτάθλημα. Δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος είχαμε διαφορά έντεκα βαθμών από τους δεύτερους. Άρχισα και εγώ τα skip match και βρεθήκαμε τρίτοι. Πήραμε το champions league όμως με έμενα πρώτο σκόρερ. Όπως και το κύπελλο. Εκεί αποφάσισα να αποσυρθώ. Συγκινήθηκα όταν όλοι μου οι συμπαίχτες φορούσαν τη φανέλα που έγραφε ARGRAM. Και τα δύο τρόπαια τα σήκωσα σαν αρχηγός. Καλύτερα να φεύγεις σαν πρώτος και όχι σαν ξεπεσμένος. Μαλακίες λέω, αν δεν πήγαινα φαντάρος θα συνέχιζα. Ας μείνει μεταξύ μας αυτό. Μην χαλάσει και το τέλος της ιστορίας. Είμαι πλέον ένας θρύλος. Αν είχα ίντερνετ θα μπορούσα να έπαιζα και online τέτοια παιχτούρα που είμαι. Άντε μου εύχομαι να γίνω σύντομα ταινία να κατατροπώσω το Goal.
Τώρα πλέον αποσύρθηκα, στα 28 μου και σαν πρωταθλητής Ευρώπης. Νωρίς νωρίς εγκατέλειψα αλλά δεν μπορώ να ασχολούμαι μόνο με το ποδόσφαιρο. Έχω και άλλες καριέρες να κοιτάξω. Μια καλή λύση είναι και αυτή http://argram.blogspot.com/2008/12/guitar-hero_945.html. Ποιος ξέρει βέβαια τι άλλο παιχνίδι θα κυκλοφορήσει εντός ολίγου. Αναμονή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μπάλα που έπαιζα στο νηπιαγωγείο, στο χρωματιστό, στο κανάλι, στο κρι κρι, στο παλιό. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα. Έτσι βρέθηκα ένα πρωί στα 17 μου στην Ολλανδία να κλείνω συμβόλαιο με τη Willem. Δύσκολοι καιροί. Νέα χώρα, νέοι τρόποι ζωής (space cake) δεν μπόρεσα να διακριθώ. Προσπαθούσα να πείσω τον προπονητή μου ότι αξίζω. Μάταια όμως. Κατάφερα να παίξω τρία παιχνίδια όλα και όλα. Στο ένα με έβαλε αλλαγή σαν αμυντικό χαφ στο 70 και με έβγαλε στο 85. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ps3 ο χρόνος δεν κυλάει φυσιολογικά. Στα μέσα της χρονιάς αποφάσισα να φύγω και έτσι συμφώνσα με την NAC Breda. Φουνταριστό με έβαλε ο νέος προπονητής και πέτυχα πέντε γκολ. Έμεινα άλλη μια χρονιά. 11 γκολ εκεί και έκτη θέση. Καλές εμφανίσεις και αξιόλογη πορεία. Την επόμενη ήρθε πρόταση από την Feyernood. 16 γκολ σκόραρα σαν δεκάρι αλλά η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Έπαιζε και ο Μακάι εκεί και δύο ντίβες δεν χωρούσαν στην ίδια ομάδα.
Ακολούθησε η πιο συναρπαστική πενταετία με τα χρώματα της AZ. Τέσσερα πρωταθλημάτα, πέντε κύπελλα και πάρα πολλές φορές να έχω βγει πρώτος σκόρερ και σε ασίστ και σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Champions League έχανα πάντα από την Manchester United. Έφταιγε και ο προπονητής που με έκανε αλλαγή συχνά. Όχι εγώ που έτρεχα πάνω κάτω χωρίς λόγο και πέθαινα στο 60. Είχαμε φτάσει και τελικό αλλά χάσαμε πάλι από τον κακό δαίμονα. Με ένα μηδέν όμως. Ο μισθός μου ανέβηκε κατακόρυφα έγινα γνωστός παντού. Μια χρονιά βγήκα και καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής. Του κόσμου δεν τα κατάφερα. Εκεί φαίνεται πως λαδώνονται οι επιτροπές. Κάποια στιγμή βαρέθηκα, ευχαρίστησα τους οπαδούς της Az για τη στήριξη και πήγα στη Φιορεντίνα και σε ένα πιο απαιτητικό πρωτάθλημα.
Επιστροφή σαν center for. Δύσκολα τα περιμένα αλλά εξελίχθηκα σε μεγάλο ψέμα. 51 ματς και 60 γκολ. Άσε που σε καμιά 15αριά μπήκα και σαν αλλαγή. Πρωτάθλημα και κύπελλο αλλά από Ευρώπη μόνο οχτάδα. Πάλι οι καταραμένοι Άγγλοι μπροστά μου. Έφυγα και από εκεί γιατί δεν τα βρήκαμε στο οικονομικό. Μαρσέιγ ο επόμενος σταθμός. Μια ομάδα που είχε τερματίσει δωδέκατη. Καμιά 45 γκολ και και 20 ασίστ και εκεί. Παραέγινα ψέμα. Πρωτάθλημα και απώλεια κυπέλλου στα πέναλτυ και ας είχα βάλει τρία γκολ στον τελικό. Δεν με ήθελαν για την επόμενη χρονιά και πήγα στην Pompy.(H Πορτσμουθ είναι αυτή;).Χάσαμε το πρωτάθλημα. Δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος είχαμε διαφορά έντεκα βαθμών από τους δεύτερους. Άρχισα και εγώ τα skip match και βρεθήκαμε τρίτοι. Πήραμε το champions league όμως με έμενα πρώτο σκόρερ. Όπως και το κύπελλο. Εκεί αποφάσισα να αποσυρθώ. Συγκινήθηκα όταν όλοι μου οι συμπαίχτες φορούσαν τη φανέλα που έγραφε ARGRAM. Και τα δύο τρόπαια τα σήκωσα σαν αρχηγός. Καλύτερα να φεύγεις σαν πρώτος και όχι σαν ξεπεσμένος. Μαλακίες λέω, αν δεν πήγαινα φαντάρος θα συνέχιζα. Ας μείνει μεταξύ μας αυτό. Μην χαλάσει και το τέλος της ιστορίας. Είμαι πλέον ένας θρύλος. Αν είχα ίντερνετ θα μπορούσα να έπαιζα και online τέτοια παιχτούρα που είμαι. Άντε μου εύχομαι να γίνω σύντομα ταινία να κατατροπώσω το Goal.
και η ιστορια συνεχιζεται
ΑπάντησηΔιαγραφή