Στρατιωτικές ταινίες

Η δεύτερη λέξη του τίτλου με απασχολεί εδώ και καιρό. Η πρώτη εδώ και μερικούς μήνες. Σκέφτηκα να μη γίνω γραφικός και να μιλάω συνέχεια για το φανταριλίκι και να κάνω ένα μικρό συνδυασμό. Ένα μικρό "παράπονο" που άκουσα επειδή δεν γράφω πλέον reviews μου έδωσε τη λύση. Ας κάνω σκέφτηκα μια μικρή λίστα με ταινίες που σχετίζονται με κάθε τρόπο με το στρατό. Απέρριψα εξαρχής το ενδεχόμενο να γράψω για τις πολύ γνωστές. Τα full metal jacket, apocalypse now, pretty village pretty flame, platoon, deer hunter δεν με έχουν και πολύ ανάγκη και ο περισσότερος κόσμος τα έχει δει. Θέλησα λοιπόν να γράψω για ταινίες που σίγουρα δεν είναι αυτό που λέω καλά κρυμμένα διαμαντάκια. Στο χώρο των cinephile είναι ιδιαιτέρως γνωστές. Το μοναδικό τους κοινό είναι ότι δεν έτυχαν της αναγνώρισης που θα τους άρμοζε. Ξεκινάμε λοιπόν

Jarhead: Σκηνοθέτης ο Sam Mendes του American Beauty. Σύριζα η Ελληνική μετάφραση. Ουδεμία σχέση με τον Τσίπρα. Είναι αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη γουλί, δηλαδή το κούρεμα των φαντάρων με τη ψιλή. Τι το κάνει να ξεχωρίζει; Ότι είναι το full metal jacket της δικιάς μας γενιάς. Ο σαρκασμός είναι διάχυτος βέβαια τόσο στις προθέσεις των δημιουργών αλλά και στην νοοτροπία των πολεμιστών. Δομές παρόμοιες και στα δύο. Σκληρή εκπαίδευση στο πρώτο μισό, συνθήκες πολέμου το δεύτερο. Στο full metal jacket παρακολουθούμε το ξεβράκωμα των εκπαιδευμένων πολεμιστών, ενώ στο Jarhead αντιμετωπίζονται πιο ειρωνικά. Θέλουν όσο τίποτα άλλο να σκοτώσουν αλλά τελευταία στιγμή συμβαίνει κάτι απρόοπτο και τους εμποδίζει. Βγήκε και μια καλή ταινία από τον πόλεμο του Ιράκ. Μην έχει την αποκλειστικότητα μόνο το Βιετνάμ.

Joyeux Noel: Διαφορετική από την πρώτη. Από εκείνες που συνηθίζουμε να λέμε ότι μιλάνε για τον πόλεμο αλλά είναι απολύτως αντιπολεμικές.Βασίζεται σε αληθινή ιστορία από όσο ξέρω που προσπάθησαν να την καλύψουν. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και Παραμονή Χριστουγέννων. Σκωτσέζοι, Γερμανοί και Γάλλοι βρίσκονται στα χαρακώματα εξουθενωμένοι από τις συνθήκες πολέμου. Λόγω της μέρας αποφασίζουν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και να γιορτάσουν. Οι αρχικές τους φοβίες και ανησυχίες ξεπερνιούνται όταν οι εχθροί τους απέναντι τους ακολουθούν και γιορτάζουν μαζί. Από εκείνη τη στιγμή οι συγκρούσεις σταματάνε και οι πρώην εχθροί έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους. Από τις πιο ανθρώπινες και τρυφερές στιγμές. Οι στρατιώτες στο πεδίο της μάχης έχουν πιο πολλά κοινά μεταξύ τους από ότι με τους ανωτέρους του που παίρνουν αποφάσεις από μακρυά dreaming of home σκέφτομαι και εξακολουθώ να ανατριχιάζω.

The Wind that Shakes the Barley: Αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί οπωσδήποτε. Του σπουδαίου δημιουργού Ken Loach με θέμα την επανάσταση των Ιρλανδών εναντίον των Άγγλων και τον εμφύλιο που ακολούθησε. Είμαι λίγο τεμπέλης για αυτό θα αντιγράψω το κείμενο που είχα γράψει για το άρθρο με τις καλύτερες ταινίες του 2007 για το site www.themoviescult.gr. ''Κύριο της θέμα είναι ο πόλεμος και ο τρόπος με τον οποίο οδηγεί τον άνθρωπο στην απώλεια της καλοσύνης του, της ψυχής του, της ίδιας του της υπόστασης. Στον πόλεμο οι συναισθηματισμοί περιττεύουν και ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε άγριο ζώο που λειτουργεί με βάση το ένστικτό του. Φίλος μπορεί να εκτελέσει φίλο χωρίς δισταγμό, πρώην συμπολεμιστές να έρθουν αντιμέτωποι, αδερφός να στραφεί ενάντια στον αδερφό του. Οι δύο πλευρές παραμένουν αδιάλλακτες, αμετανόητες, ανυποχώρητες μέχρι την τελική πτώση της μίας εκ των δύο. Η μετατροπή του συνηθισμένου ανθρώπου σε στυγερό δολοφόνο μέσα στον πόλεμο είναι ίσως η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να βιώσει οποιοσδήποτε. Στην ταινία παρουσιάζεται δίνοντας έμφαση κυρίως στο δραματικό στοιχείο των ηρώων της και τα καταφέρνει άψογα.''

Paradise Now: Αυτή είναι πιθανότατα η λιγότερο γνωστή ταινία της λίστας κυρίως λόγω χώρας προέλευσης. Από τη μακρινή Παλαιστίνη μας ήρθε το 2οο5 και εντυπωσίασε. Αφορά μια μορφή πολέμου που είναι συνηθισμένη στην εποχή μας. Δύο παιδικοί φίλοι ζώνονται με εκρηκτικά και είναι έτοιμοι για τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ. Η εικόνα των φανατισμένων ανθρώπων που δρουν χωρίς λογική και αισθήματα χάνεται ως δια μαγείας όταν γινόμαστε μάρτυρες της ανησυχίας και των φόβων κυρίως του ενός πρωταγωνιστή. Η ατομική θέληση συγκρούεται με τα πολιτικά πρέπει.

P.V.C-1: Δεν ήθελα να αναφερθώ ξεχωριστά κυρίως γιατί δεν διαπραγματεύεται αποκλειστικά τον πόλεμο. Είναι κυρίως μια ταινία για την τρομοκρατία και για αυτό το λόγο ήθελα να την αναφέρω στο Paradise Now. Τελικά επειδή είναι αξιόλογη αποφάσισα να έχει και αυτή μια θέση στη λίστα. Δημιούργημα του ΕλληνοΚολομβιανού Σπύρου Σταθουλόπουλου. Τρομοκράτες βάζουν ένα κολάρο στο λαιμό μιας γυναίκας που θα εκραγεί αν δεν πληρωθεί ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Πιο ρεαλιστική και από τον ρεαλισμό. Η τεχνική του μονοπλάνου λειτουργεί εντυπωσιακά καθώς μεταφέρει στο θεατή την κούραση και την αγωνία της πρωταγωνίστριας. Αγχωτική, έντονη, δυνατή χωρίς ίχνος καλλωπισμού. Από τις πιο σοκαριστικές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Der Undertang: Η περισσότερο ακουσμένη από τις υπόλοιπες. Σίγουρα θα έχει υποπέσει στην αντίληψη ανθρώπων που δεν είναι και οι πιο συχνοί επισκέπτες των videoclubs. Οι τελευταίες μέρες της ζωής του Χίτλερ όπως τις κατέγραψε στο ημερόλογιο της η γραμματέας του. Δεν αποτελεί σίγουρα γελοιοποίηση και αποκαθήλωση του ναζισμού γιατί πολύ απλά η ιστορία δεν γράφεται από τον κινηματογράφο. Αξίζει για το ρεσιτάλ ερμηνείας του Bruno Ganz και για την τρέλα στην οποία μπορεί να οδηγηθεί ένας άνθρωπος όταν γίνεται έρμαιο της εξουσίας και της ματαιοδοξίας. Εικόνες φρίκης όπως η δολοφονία παιδιών δένουν το πακέτο με εντυπωσιακό τρόπο κάνοντας τη θέαση όλο και πιο ψυχολογικά αφόρητη.

Dr. Strangelove or: How i Learned to Stop Worrying and Love the Bomb: Εντάξει έκλεισα με την πιο γνωστή από όλες. Υπάρχει εδώ για δεν έτυχε της αναγνώρισης που της άξιζε όπως είπε και στην αρχή. Η θέση που της αρμόζει είναι μέσα στις κορυφαίες όλων των εποχών. Kubrick και Sellers στα καλύτερα τους. Μια μαύρη κωμωδία που ξεχωρίζει από το πλήθος παρόμοιων που κυκλοφορούν. Όποιος δεν την έχει δει χάνει. Έτσι απλά. Ας κανονίσει την πορεία του. Δεν χρειάζονται ούτε περιγραφές ούτε σχόλια.

Τέλος λοιπόν κάπου εδώ. Αν κάποιος έχει να προσθέσει ταινίες που κατά τη γνώμη του έχουν θέση στη λίστα μπορεί να τις γράψει στα σχόλια. Χαρά μου θα είναι. Εξάλλου αυτές οι λίστες μπορούν να γίνουν ατελείωτες.