Incendies

Η ξυριστική μηχανή κάνει καλά τη δουλειά της. Χαιδεύει απαλά τα κεφάλια των μικρών παιδιών που σε ελάχιστα λεπτά καταλήγουν να έχουν άδειο κρανίο. Ξυρισμένο κεφάλι σημαίνει μεγάλη θέληση για επιτυχία και καλώς εννοούμενο εγωισμό όταν γίνεται κατόπιν προσωπικής επιλογής. Αν συμβεί από εξαναγκασμό οι καταστάσεις διαφοροποιούνται. Στις γυναίκες θεωρείται ταπείνωση λόγω απώλειας της θυληκότητας, στους περισσότερους άντρες δείχνει τυφλή υποταγή στις προσταγές ενός ανώτερου ανθρώπου, σε ορισμένες αξίες που δεν γίνονται εύκολα κατανοητές από τη λογική. Γίνεται πολύ εύκολα και ακατανόητα γρήγορα συνώνυμο του φανατισμού που οδηγεί σε απώλεια συνείδησης. Μια αλλαγή στην εμφάνιση που συμπορεύεται πλήρως με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις. Ξυρισμένο κεφάλι και το βλέμμα γίνεται πιο αδίστακτο, πιο πονεμένο, πιο αφοπλιστικό ανάλογα με τη διάθεση και τη ζωή του κάθε χαρακτήρα. Μια συνηθισμένη καθημερινή πράξη που σε μεγάλη μερίδα του κόσμου γίνεται απλώς για στυλ είναι η εισαγωγή ενός ενδιαφέροντος και πλούσιου σε συναισθήματα τελετουργικού.


Η αρχή του τελετουργικού σε κερδίζει την όμορφη εικόνα και με την αποφυγή εικαστικών υπερβολών. Δεν σε συγκλονίζει αρχικά αλλά δεν σε αφήνει αμέτοχο στα τεκταινόμενα της. Μητέρα που απεβίωσε αφήνει τη διαθήκη της η οποία ανοίγει μπροστά στα δίδυμα παιδιά της. Το περιεχόμενο της αμφιλεγόμενο και ιδιαίτερο σαν τη ζωή της μητέρας όπως αφήνεται εντέχνως να εννοηθεί. Για να έχει φυσιολογική ταφή η μητέρα ,και συνεπώς να ηρεμήσει η ψυχή της βρίσκοντας την εξιλέωση, τα δύο παιδιά της πρέπει να παραδώσουν από ένα φάκελο στον πατέρα τους και στον μέχρι τότε άγνωστο αδερφό τους. Σοκάρονται καθώς θεωρούν νεκρό τον πατέρα και δεν έχουν ενημερωθεί ποτέ για την ύπαρξη κάποιου αδερφού. Πληροφορίες που ισοπεδώνουν όλα όσα ήξεραν μέχρι τώρα και τους οδηγούν να αναθεωρήσουν τη ζωή τους και τη σχέση με τη μητέρα τους. Ξεκίνημα από την αρχή που φαντάζει αδύνατο στον αδερφό και τον οδηγεί στην πεισματική άρνηση συμμετοχής στις τρέλες της μάνας του.



Αυτοκριτική. Ο μεγαλύτερος δισταγμός των ανθρώπων. Η ντροπή που νιώθουμε για τους συνανθρώπους μας που δεν κατανοούμε τις πράξεις τους που μερικές φορές ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια της κοινωνίας. Τεράστιο πλήγμα στη ζωή μας. Διακρίνεις ξεκάθαρα το πρόβλημα, φτάνεις πολύ κοντά στο σημείο να το αναγνωρίσεις και πάνω στην κρίσιμη στιγμή επιλέγεις τη στροφή 180 μοιρών και του γυρνάς την πλάτη σαν να μην υπήρξε ποτέ. Δεν γνωρίζεις τι σε οδήγησε στη συγκεκριμένη πράξη. Ο φόβος αποκάλυψης της αλήθειας ή η κοινωνική κατακραυγή; Η αποχή δεν υπήρξε ποτέ λύση και ευτυχώς το ρητό ''το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει'' βρίσκει πλήρη εφαρμογή στην ταινία.

Το κουβάρι ξετυλίγεται με ρυθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαδιστικός. Δεν κυλάει γρήγορα, ούτε αργά. Ο ρυθμός είναι αυτός που πρέπει για να μη χαθεί το ενδιαφέρον αλλά και να σε κρατάει παράλληλα στα όρια της αγωνίας, της έντασης και της διερεύνησης του αγνώστου. Κάποια στιγμή θα βρεθεί η άκρη του λαβύρινθου. Αυτό είναι το μόνο σίγουρα. Τι να κάνουμε όμως που και οι τοίχοι του λαβύρινθου είναι εξίσου αν όχι περισσότερο συναρπαστικοί; Δεν θέλεις να βγεις αμέσως έξω. Χρειάζεται να παρατηρήσεις προσεκτικά, να συνειδητοποιήσεις το σε ποιο χώρο βρίσκεσαι μέσα ώστε να τον κατανοήσεις καλύτερα. Σκέψου μάλλον πόσο πιο συγκλονιστικό θα είναι η ύπαρξη δύο παρόμοιων λαβύρινθων δίπλα δίπλα που θα οδηγούν ταυτόχρονα στην ίδια έξοδο. Δύο λαβύρινθοι που προκαλούν διαφορετικά συναισθήματα τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται με διαφορετικό τρόπο.



Η ομοιότητα του χαρακτήρα της κόρης με τη μητέρα της γίνεται εμφανής σε μικρό χρονικό διάστημα. Είναι και οι δύο αποφασιστικές, δυναμικές, πρόθυμες να παλέψουν για τις αξίες τους και να μοχθήσουν μέχρι τέλους για να επιτύχουν τους στόχους. Η παράλληλη πορεία των δύο σε κοινό τόπο αλλά σε διαφορετικό χρονικό διάστημα φανερώνει μια πληθώρα αντιθέσεων, κοινωνικών προκαταλήψεων, μίσους και φανατισμού. Τυφλή βία, ξενοφοβία, ρατσισμός, προκατάληψη και οι ελπίδες σχεδόν έχουν ψηθεί κάτω από τον καυτό ήλιο. Δεν μπορείς να βρεις κάτι να πιαστείς στον αφιλόξενο κόσμο που θα μπορούσε να είναι και η γειτονιά σου αν δεν είναι ήδη. Κάποιος όμως πρέπει να δώσει τη μάχη, να φτάσει μέχρι τέρμα. Να βρει στήριγμα στην ανθρωπιά και στην κατανόηση.

Θα το βρείτε στις κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο Μέσα από τις Φλόγες και δεν πρέπει να το χάσετε. Είναι το σημείο συνάντησης της αρχαίας τραγωδίας με τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές των αδερφών Νταρντέν και της σύγχρονης εποχής. Υπέροχη ένωση θαυμάσιων κόσμων που με συνεπήρε απόλυτα. Τα βραβεία και οι διακρίσεις μιλάνε από μόνα τους. Το ίδιο και το γεμάτο εκπλήξεις σενάριο, η υπέροχη σκηνοθεσία και οι διαφορετικές μα συνάμα ταιριαστές μουσικές επενδύσεις. Αν το είχα δει στο Φεστιβάλ το Route Irish ίσως και να μην ήταν η ταινία της χρονιάς.