Το ημερολόγιο ενός στρατιώτη

(Εναλλακτικός τίτλος: Πήζοντας στο Κ.Ψ.Μ)
(Δεύτερος εναλλακτικός τίτλος: Μήπως τελικά δεν περνούσα τόσο καλά στον Αυλώνα;)

Σιωπηλές κραυγές απόγνωσης σε έναν αποχαυνωμένο κόσμο διαστρέβλωσης και φίμωσης της αλήθειας. Αποπλανητές συνειδήσεων και προδότες ονείρων κυριαρχούν εκμεταλλευόμενοι την άπληστα και άδικα δοσμένη τους κοινωνική θέση.
Ανώτερος δεξιά, κατώτερος αριστερά, περήφανος μπροστά, κλαμένος τελικά. Δυστυχισμένες υπάρξεις που μάταια προσπαθούν να αναρριχηθούν στα δύσβατα για κάποιους μονοπάτια της εξουσίας.
Προσπάθεια επιβολής που ακολούθησε την άνευ όρων υποταγή. Σκύβεις χαμηλά, ενώ παράλληλα στοχεύεις ψηλά. Διχασμένη ουτοπία μέσα σε γυάλινη κλούβα. Φυλακισμένη ψυχή, ισοπεδωμένη προσωπικότητα, καταπιεσμένη ψυχολογία, πλούσια αγαθά σε αφθονία όπως έπαρση και αλαζονεία.
Νοητές γραμμές που σε εμποδίζουν να αποκλίνεις σχηματίζουν έναν ιστό από περίεργο χακί υλικό. Αστεία νοοτροπία, παραποιημένη αμφιβολία. Παρηγοριά με το τίποτα, χαρά με το μηδαμινό. Αφρισμένος και ξεχειλωμένος από συναισθήματα που διοχετεύονται μόνο σε λεκιασμένες δεξαμενές και απορριμματοφόρα οχήματα.
Η ελπίδα συσσωρευμένη σε μακρινές και δυσνόητες εποχές. Ο εχθρός πλησιάζει και μοιάζει διαφορετικός. Δεν φορά τομάρι λύκου, αλλά ρούχα συνηθισμένα. Προσποιούμενοι άνθρωποι, κολλάζ χαρακτήρων και γνωστών επιταγών.
Μάταιες κραυγές απόγνωσης σε έναν αποχαυνωμένο κόσμο που αρνείται να δεχτεί και να ακούσει.