Η πρώτη ετεροχρονισμένη ανάρτηση. Μέσα στη μέρα θα ακολουθήσει και συνηθισμένη δεύτερη. Δεν κατάφερα να γράψω στην ώρα μου αλλά ας όψεται το πολεμικό μουσείο Κιλκίς που παρέμεινα για μια εβδομάδα. Γενέθλια λοιπόν είχε στις 11 Μαρτίου ένα site που είχα ενεργό συμμετοχή είτε σαν μέλος είτε σαν κομμάτι της δημιουργικής ομάδας. Το όνομα αυτού www.themoviescult.gr. Προχθές έκλεισε πέντε χρόνια δημιουργίας. Έχει αντέξει ήδη αρκετά στο χρόνο και σίγουρα θα κρατηθεί και άλλο τόσο. Έχει πίσω ακόμα μεγαλύτερη ιστορία ξεκινώντας από ένα κανάλι στο Mirc το σωτήριο έτος 2001, το #movies. Εκεί και αν δεν οργίασα πάμπολλες φορές. Σκοπός μου βέβαια δεν είναι να αναφερθώ στην ιστορία και στις απόψεις που επικρατούν εκεί μέσα. Με μια βόλτα στο site και διαβάζοντας το διαχρονικό και μόνιμα επικαλούμενο FAQ θα αντιληφθείτε καλύτερα αν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σας. Ήθελα απλά να ευχηθώ δημόσια για δύο λόγους που κατά κάποιον τρόπο επηρέασαν άμεσα τη ζωή μου.
Ο πρώτος βρίσκεται κάπου μακρυά στο χρόνο. Η μνήμη μου έχει αρχίσει να εξασθενεί. Με κάτι πρόχειρους υπολογισμούς εκτιμάω ότι μιλάω για το έτος 2006. Τα μέλη τότε του site είχαν έρθει στη Θεσσαλονική για να παρακολουθήσουν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η άποψη μου για τις διαδικτυακές συναντήσεις ήταν κάτι παραπάνω από αρνητική. Θεωρούσα ότι πρόκειται για άτομα με μηδενική προσωπική ζωή και αυτοεκτίμηση που προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να νιώσουν σημαντικοί και να αποτελέσουν κάποια συνιστώσα μιας δήθεν ευδιάθετης και αγαπημένης παρέας. Τα πίστευα όλα αυτά όμως δεν θα με χαλούσε να έβλεπα και καμιά ταινία στο φεστιβάλ. Τελικά στο φεστιβάλ δεν πήγα ποτέ. Τα παιδιά βέβαια είχαν κανονίσει νυχτερινή τσάρκα και με κάλεσαν.
Να το σημείο που έγινα πάλι ιδιαίτερα σκεπτικός. Τι να πάω να κάνω εκεί, δεν ξέρω κανέναν, τίποτα βαρεμένοι θα είναι, δεν θα κάνω αυτά που ειρωνευόμουν και τα λοιπά και τα λοιπά. Βέβαια δεν είχα κανονίσει και τίποτα άλλο και συνέχιζα να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στις δύο επιλογές. Να μείνω σπίτι και να μιζεριάσω ή να το ρισκάρω και να τους συναντήσω; Δεν γαμιέται λέω στην τελική πάω και αν δεν περάσω καλά σηκώνομαι και φεύγω. Δεν είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστιέμαι κάθε μου έξοδο. Για να μη λέω και πολλά, βρεθήκαμε στην αρχή ήμουν μαζεμένος. Τελικά φύγαμε όλοι μαζί γύρω στις έξι το πρωί. Άφθονο κρασί, αρκετή μπύρα, τρελά γελιά, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πολύ ωραία άτομα. Να καθόμουν και άλλο δεν θα με χαλούσε στο παραμικρό. Είχα καιρό εκείνο το διάστημα να περάσω τόσο ευχάριστα και το διασκέδασα απίστευτα. Δεν ήθελε και πολύ για να φύγει το ηλίθιο taboo "όσοι μπαίνουν στο ίντερνετ είναι βλάκες''. Ένας μικρόκοσμος είναι τελικά και αυτός που συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι. Από τότε έκανα και άλλες παρόμοιες γνωριμίες και πέρασα μερικές στιγμές που θα τις θυμάμαι. Οκ πέρασα και άλλες που μετάνιωσα αλλά έτσι είναι η ζωή. Οτιδήποτε σε κάνει πιο ανοιχτόμυαλο έχει να σου προσφέρει στη ζωή.
Ο δεύτερος λόγος είναι βασικά και ο κυριότερος για πολλούς και διάφορους λόγους. Μέσα στο site είχα διαβάσει πολλά κείμενα, τα λεγόμενα reviews, που ήταν κάτι περισσότερο από απλώς καλά κείμενα. Ήταν όμορφα διατυπωμένα, σε βοηθούσαν να καταλάβεις καλύτερα ταινίες που είχες ήδη παρακολουθήσει. Όταν γνώρισα τους αρθογράφους από κοντά είδα ότι ήταν παιδιά κοντά στην ηλικία μου με πάνω κάτω ίδιες κινηματογραφικές απαιτήσεις με τις δικές μου. Τι στο διάολο λέω. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω. Να γράφω κάτι που θα έχει το προσωπικό μου στίγμα. Εκείνη την περίοδο βέβαια είχα να γράψω από τότε που έδωσα πανελλήνιες στην έκθεση. Με είχε παρατήσει το άθλημα.
Στο moviescult ένιωθα οικειότητα με τον όλο ''χώρο'' και έκανα την πρώτη μου απόπειρα. Rocky Balboa η ταινία και να σου η πρώτη ολοκληρωμένη μου κριτική. Τη διαβάζω που και που και μου φαίνεται αστεία. Σύχνη χρήση επιθέτων για μια πιο πομπώδη έκφραση και αρκετά επιτηδευμένο ύφος. Το δημοσίευσαν όμως, ανέβηκε η αυτοπεποίθηση μου και ακολούθησαν πολλά ακόμα κείμενά μου. Όχι δεν την είδα ξαφνικά κριτικός κινηματογράφου, ούτε πιστεύω πως ξεκίνησε μια μια νέα επαγγελματική προοπτική στη ζωή μου. Μέσα από όλα αυτά τα κείμενα κατάφερα να παρακολουθώ πιο προσεκτικά τις ταινίες και συνεπώς κατάφερα να τις αντιλαμβάνομαι καλύτερα. Επιπλέον κατάφερα να αποκτήσω έναν καλύτερα δομημένο λόγο. Πλέον είμαι σε θέση σχολιάζοντας μια ταινία να πω κάτι περισσότερο από ένα μούφα, ή γούσταρα τρελά ή είναι μια από τις καλύτερες όλων των εποχών. Είμαι σε θέση να κάνω διάλογο, να αντικρούω επιχειρήματα και να προβάλλω τα δικά μου. Στην τελική λόγω των γραφομένων μου, βγήκα από ένα μακρύ πνευματικό λήθαργο.
Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να φανώ αχάριστος. Αν σιχαίνομαι κάτι περισσότερο στη ζωή μου αυτό είναι η αχαριστία. Για αυτό το λόγο έκανα τη συγκεκριμένη ''κατάθεση ψυχής''. (Σαν να έχω γίνει παραπάνω συναισθηματικός λόγω στρατού).Αν εξακολουθώ να γράφω ορισμένα κείμενα, καλά ή άσχημα για εμένα δεν παίζει ρόλο, το χρωστάω στο moviescult. Για αυτό το λόγο θέλω να ξανά ευχηθώ χρόνια πολλά και δημιουργικά στο site και ας είπα στο παρελθόν και μια κουβέντα παραπάνω. Ή για να ακριβολογώ πολλές κουβέντες παραπάνω. Χρόνια πολλά με επιτυχίες και με πραγματοποίηση των στόχων που θέσατε για το site.
Ο πρώτος βρίσκεται κάπου μακρυά στο χρόνο. Η μνήμη μου έχει αρχίσει να εξασθενεί. Με κάτι πρόχειρους υπολογισμούς εκτιμάω ότι μιλάω για το έτος 2006. Τα μέλη τότε του site είχαν έρθει στη Θεσσαλονική για να παρακολουθήσουν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η άποψη μου για τις διαδικτυακές συναντήσεις ήταν κάτι παραπάνω από αρνητική. Θεωρούσα ότι πρόκειται για άτομα με μηδενική προσωπική ζωή και αυτοεκτίμηση που προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να νιώσουν σημαντικοί και να αποτελέσουν κάποια συνιστώσα μιας δήθεν ευδιάθετης και αγαπημένης παρέας. Τα πίστευα όλα αυτά όμως δεν θα με χαλούσε να έβλεπα και καμιά ταινία στο φεστιβάλ. Τελικά στο φεστιβάλ δεν πήγα ποτέ. Τα παιδιά βέβαια είχαν κανονίσει νυχτερινή τσάρκα και με κάλεσαν.
Να το σημείο που έγινα πάλι ιδιαίτερα σκεπτικός. Τι να πάω να κάνω εκεί, δεν ξέρω κανέναν, τίποτα βαρεμένοι θα είναι, δεν θα κάνω αυτά που ειρωνευόμουν και τα λοιπά και τα λοιπά. Βέβαια δεν είχα κανονίσει και τίποτα άλλο και συνέχιζα να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στις δύο επιλογές. Να μείνω σπίτι και να μιζεριάσω ή να το ρισκάρω και να τους συναντήσω; Δεν γαμιέται λέω στην τελική πάω και αν δεν περάσω καλά σηκώνομαι και φεύγω. Δεν είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστιέμαι κάθε μου έξοδο. Για να μη λέω και πολλά, βρεθήκαμε στην αρχή ήμουν μαζεμένος. Τελικά φύγαμε όλοι μαζί γύρω στις έξι το πρωί. Άφθονο κρασί, αρκετή μπύρα, τρελά γελιά, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πολύ ωραία άτομα. Να καθόμουν και άλλο δεν θα με χαλούσε στο παραμικρό. Είχα καιρό εκείνο το διάστημα να περάσω τόσο ευχάριστα και το διασκέδασα απίστευτα. Δεν ήθελε και πολύ για να φύγει το ηλίθιο taboo "όσοι μπαίνουν στο ίντερνετ είναι βλάκες''. Ένας μικρόκοσμος είναι τελικά και αυτός που συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι. Από τότε έκανα και άλλες παρόμοιες γνωριμίες και πέρασα μερικές στιγμές που θα τις θυμάμαι. Οκ πέρασα και άλλες που μετάνιωσα αλλά έτσι είναι η ζωή. Οτιδήποτε σε κάνει πιο ανοιχτόμυαλο έχει να σου προσφέρει στη ζωή.
Ο δεύτερος λόγος είναι βασικά και ο κυριότερος για πολλούς και διάφορους λόγους. Μέσα στο site είχα διαβάσει πολλά κείμενα, τα λεγόμενα reviews, που ήταν κάτι περισσότερο από απλώς καλά κείμενα. Ήταν όμορφα διατυπωμένα, σε βοηθούσαν να καταλάβεις καλύτερα ταινίες που είχες ήδη παρακολουθήσει. Όταν γνώρισα τους αρθογράφους από κοντά είδα ότι ήταν παιδιά κοντά στην ηλικία μου με πάνω κάτω ίδιες κινηματογραφικές απαιτήσεις με τις δικές μου. Τι στο διάολο λέω. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω. Να γράφω κάτι που θα έχει το προσωπικό μου στίγμα. Εκείνη την περίοδο βέβαια είχα να γράψω από τότε που έδωσα πανελλήνιες στην έκθεση. Με είχε παρατήσει το άθλημα.
Στο moviescult ένιωθα οικειότητα με τον όλο ''χώρο'' και έκανα την πρώτη μου απόπειρα. Rocky Balboa η ταινία και να σου η πρώτη ολοκληρωμένη μου κριτική. Τη διαβάζω που και που και μου φαίνεται αστεία. Σύχνη χρήση επιθέτων για μια πιο πομπώδη έκφραση και αρκετά επιτηδευμένο ύφος. Το δημοσίευσαν όμως, ανέβηκε η αυτοπεποίθηση μου και ακολούθησαν πολλά ακόμα κείμενά μου. Όχι δεν την είδα ξαφνικά κριτικός κινηματογράφου, ούτε πιστεύω πως ξεκίνησε μια μια νέα επαγγελματική προοπτική στη ζωή μου. Μέσα από όλα αυτά τα κείμενα κατάφερα να παρακολουθώ πιο προσεκτικά τις ταινίες και συνεπώς κατάφερα να τις αντιλαμβάνομαι καλύτερα. Επιπλέον κατάφερα να αποκτήσω έναν καλύτερα δομημένο λόγο. Πλέον είμαι σε θέση σχολιάζοντας μια ταινία να πω κάτι περισσότερο από ένα μούφα, ή γούσταρα τρελά ή είναι μια από τις καλύτερες όλων των εποχών. Είμαι σε θέση να κάνω διάλογο, να αντικρούω επιχειρήματα και να προβάλλω τα δικά μου. Στην τελική λόγω των γραφομένων μου, βγήκα από ένα μακρύ πνευματικό λήθαργο.
Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να φανώ αχάριστος. Αν σιχαίνομαι κάτι περισσότερο στη ζωή μου αυτό είναι η αχαριστία. Για αυτό το λόγο έκανα τη συγκεκριμένη ''κατάθεση ψυχής''. (Σαν να έχω γίνει παραπάνω συναισθηματικός λόγω στρατού).Αν εξακολουθώ να γράφω ορισμένα κείμενα, καλά ή άσχημα για εμένα δεν παίζει ρόλο, το χρωστάω στο moviescult. Για αυτό το λόγο θέλω να ξανά ευχηθώ χρόνια πολλά και δημιουργικά στο site και ας είπα στο παρελθόν και μια κουβέντα παραπάνω. Ή για να ακριβολογώ πολλές κουβέντες παραπάνω. Χρόνια πολλά με επιτυχίες και με πραγματοποίηση των στόχων που θέσατε για το site.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου