ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ 15/11/2008

Η εβδομάδα που ξεκινάει προβλέπεται να είναι γεμάτη τρέξιμο. Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω μπούρδες τύπου: θα πάω εκεί, καλέ αγχώθηκα μπλα μπλα( έχω ξεπέσει αρκετά δεν χρειάζεται παραπάνω) για αυτό θα επικεντρωθώ στο σπουδαιότερο γεγονός. Το Σάββατο έχει αγώνα μπάσκετ αλλά όχι όποιον και όποιον, με τον Παοκ παίζουμε. Θα με ρωτήσει κάποιος άσχετος γιατι έχει τόση σημασία αυτός ο αγώνας. Δεν θα έρθω και σε πολύ δύσκολη θέση. Αντικειμενικά δεν έχει καμιά απολύτως. Πάνε είκοσι χρόνια(σύμφωνα με ένα γνωστό σύνθημα λίγα χρόνια) από εκείνες τις εποχές που τα συγκεκριμένα ματς έκριναν τον πρωταθλητή. Τα επόμενα χρόνια μια είχε ο Παοκ καλή ομάδα και εμείς ήμασταν κομπάρσοι και τώρα τελευταία που ανεβήκαμε εμείς πέσανε αυτοί. Για έναν τρίτο παρατηρητή δεν υπάρχει λόγος να το παρακολουθήσει. Για εμένα υπάρχουν πολλοί. Καταρχήν είναι το μόνο ματς που δεν βλέπω σαν φίλαθλος αλλά σαν οπαδός. Ναι από εκείνους τους καμμένους που γκρινιάζουν όλη την ώρα, που βρίζουν τους αντίπαλους παίχτες, που όταν τρώμε ένα ωραίο καλάθι φωνάζω βήματα. Από τα λίγα επίσης που έχω άγχος ανεξαρτήτως της δυναμικής των δύο ομάδων. Ίσως το μοναδικό που σε περίπτωση ήττας ετοιμάζω κάμποσες δικαιολογίες ή το παίζω παντελως αδιάφορος. Ξέρετε τώρα και καλά δεν έγινε και κάτι, ένα ματς ήταν και αρκεί να πάμε καλά στην χρονιά. Σε ποιον τα πουλάω αυτά ρε; Το αστείο είναι ότι με πιστεύουν. Τεσπα πάμε στον αγώνα

Πως θα μας βρει το Σάββατο; Εμάς με ρεκόρ 4-1 και τον Πάοκ με 2-3. Αν χάσουν από το Αιγάλεω βλέπω τον Δρόσο να ξαναγυρνάει στο Σπόρτινγκ. Η χρονιά ξεκίνησε κάπως διαφορετικά. Κλασική αρειανίδικη γκρίνια από την μια ότι πάμε κατά διαόλου, ότι δεν έχουμε παίχτες, ότι δεν θα βγούμε ούτε έκτοι. Τα παόκια από την άλλη ξεκίνησαν με έπαρση θεωρώντας δεδομένη την τρίτη θέση επειδή έκαναν ηχηρές μεταγραφές. Τώρα το γύρισαν στην κλάψα και μας απειλούν ότι κάποτε θα δέσει η ομάδα και τότε θα τρέμουμε όλοι. Κάτι σαν την περσινή Αεκ. Την καταληξή της θα έχουν, πάω και στοίχημα. Η τρέλα για την ομάδα μπάσκετ μάλλον τους πέρασε γιατί πάνε καλά στο ποδόσφαιρο. Αν πάρουν κανένα διπλό βέβαια μέσα στο Παλέ τότε θα νομίζουν ότι θα πάρουν πρωτάθλημα σε μπάλα, μπάσκετ, βόλλευ(στα δύο το ένα δώρο). Φέτος πιστεύω ότι θα κερδίσουμε. Εντάξει πάντα έχω τον φόβο της ήττας αλλά αν το δω με λογική δεν νομίζω να υπάρξει άλλο αποτέλεσμα. Εύκολη νίκη; Ε οχι δεν το πιστεύω. Σκέτη νίκη ναι. Πήραν και τον Μούλα πίσω να κάνει παρέα στον Τομάσεβιτς. Ένας κουτσός σε μια ομάδα νιώθει ανασφάλεια, πάρε ακόμα έναν δίπλα του να έχουν να τα λένε. Τέτοιες κινήσεις κάνει ο Δρόσος και τους στέλνει κατευθείαν στο διαόλο. Άντε να φέρει και τον Γκαγκαλούδη να αφρίσει εντελώς ο Πεδουλάκης. Πως θα πάει το ματς; Σαν να βλέπω ένα όραμα. Βασιλειάδης. Παίχτης που μπορεί να παίξει μόνο στον Παοκ. Στις άλλες ομάδες παίζει καλά μόνο απέναντι στον Άρη. Θα μας κάνει ζημιά. Για να μη σπάσει η παράδοση θα μας κάνουν ζημιά και τα κριάρια. Σιμτσακ 6 πόντους 8 ριμπάουντ, Μαρμαρινός 5π 7ρ. Οι δικοί μας θα το ρίξουν στην άμυνα και στο πάθος, ο Μάρσαλ ήδη κοιτιέται στον καθρέφτη και ετοιμάζει τις γκριμάτσες του,ο Αγαδάκος θα θυμίσει Randy Orton, ο Γκαβέλ θα χειροκροτάει τους συμπαίχτες του. Στο τέλος θα κερδίσουμε πάντως. Δυστυχώς όμως εκείνο το +34 δεν θα σπάσει.

Άντε για το καλό και για να το παίξω λίγο Σκουντής θα κάνω μια περιληπτική ανασκόπηση των αγώνων μέσα στο Παλέ τα τελευταία χρόνια. Οι αγώνες στο παλατάκι όταν με το καλό έρθει ο δεύτερος γύρος.

2001-2002: Πίκρα.... Μεγάλη ξεφτίλα. Εκείνη την χρονιά ο Παοκ δεν είχε ούτε μια νίκη εκτός έδρας. Εμείς ξεκινήσαμε με στόχο την σωτηρία μας ήρθε ο Μίνιτς και την είδαμε σίγουρα όγδοοι. Ψωνιστήκαμε τόσο πολλοί που φωνάζαμε κιόλας αντίο αντίο εκεί στην Α2. Τι το θέλαμε; Ξεκινάει το ματς με -20. Κινγκ, Μπραγκς στον κόσμο τους. Από την άλλη ο Νόλαν και ο Έντουαρντς κεντούσαν. Μειώσαμε λίγο στο ημίχρονο και εκεί που πήγαμε να μπούμε με αέρα να σου πάλι η σφαλιάρα. Όταν σου βάζει κρίσιμο καλάθι στην λήξη ο Λημνιάτης δεν μπορείς να κερδίσεις. Κάπως έτσι ήρθε η μοναδική νίκη του Παοκ εκτός έδρας. Μέχρι και από τον Καοδ έχασαν...

2002-2003: Εδώ ξεκίνησε η αντεπίθεση μας. Κεκλεισμένων των θυρών παρακαλώ. Δεν μασήσαμε όμως. Τρελό Γουίλι είχαμε. Σόλομον εναντίον όλων που έλεγαν και τα σπορ του Βορρά. Άλλαξε ο Πρέλιεβιτς γύρω στους πέντε παίχτες στο μαρκάρισμα και το αποτέλεσμα ήταν δέκα σπασμένοι αστράγαλοι. Εκείνος ο Λημνιάτης σε μια προσποίηση έφυγε κατευθείαν στο κυλικείο. Εύκολη νίκη. Έμεινε και ένα άλλο κουλό. Στην λήξη μιας περιόδου μας ακύρωσαν καλάθι και στην επανάληψη έβαλε τρίποντο ο Λάππας πίσω από το κέντρο. Αρχηγάρα ο τύπος :P

2003-2004: Ολυμπιακοί αγώνες και καλά και ο αγώνας έγινε στο Ιβανώφειο. Εκείνη την περιόδο παίζαμε εκπληκτικό μπάσκετ. Πάρκερ, Κόμματος, Μπέιλι, Στακ. Στην μέση της χρονιάς ήμασταν άπιαστοι. Το τέλος δεν το συζητάω, δεν με συμφέρει. Ματσάρα είχε γίνει. Θέαμα, ταχύτητα όλα τα είχε. Εκείνο το κάρφωμα του Μπέιλι στον Βασιλόπουλο δεν ξεχνιέται. Σαν ρουκέτα έφυγε ο τύπος. Η πλάκα είναι το τελικό σκορ 99-97. Θυμίζει ντέρμπι ε; Καμιά σχέση. Οι δικοί μας έκαναν παγκόσμια πρωτοτυπία. Έκαναν φάουλ στα παοκια για να φτάσουμε τους 100 πόντους. Μόνο που εμείς χάναμε τις βολές και αυτοί τις έβαζαν. Θα γινόταν και ένα έγκλημα παραλίγο και θα χάναμε. Ούτε αυτό θέλω να το σκέφτομαι.

2004-2005: Ίσως η πιο άνετη νίκη. Ο Σχορτσιανίτης έκανε το μοναδικό του καλό παιχνίδι, ο Μουλαομέροβιτς είχε κλειστεί καλά και σε κάποια στιγμή τραυματίστηκε και δεν είχαν ελπίδα. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο +29 και σκέφτηκα: ρε λες; Αλλά μπα. Λίγο κράτησε, μείωσαν γρήγορα.Nα'ναι καλά o Ταμίρ που έκανε τον Σοφοκλή μάγκα

2005-2006: Αυτό ήταν το ματς βάλε μέσα την δεύτερη πεντάδα τους κάναμε ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα. Στακ και Πάντιους είχαν κέφια. Θυμάμαι τα τρίποντα του Ρώσσου και εμένα να λέω στην πλάκα: ποιος Μπέιλι και ένα κάρφωμα του Στακ στον αιφνιδιασμό με τον κακόμοιρο τον Γκαγκαλούδη να προσπαθεί να κλέψει την μπάλα.

2006-2007: Χάσαμε καθαρά, κοιμήθηκε ο Θεός, έσπασε το σερί, ήμουν στο κρεβάτι του πόνου. Δεν μιλάω παραπάνω

2007-2008: Ο Παοκ κυνηγούσε την σωτηρία. Είχαν αλλάξει όμως προπονητή, κέρδισαν εκτός Πανελλήνιο και Πανιώνιο και μας έλεγαν να προσέχουμε. Έπαιξαν καλό κατς, αυτό μπορούσαν αλλά ήμασταν ανώτεροι. Αδιάφορο.

Αν έχω μπερδευτεί με τους αγώνες και τις ημερομηνίες θα ζητήσω από τον Τάσο να με διορθώσει. Πάρτε μια φωτογραφία για να δείτε τι περίπου θα γίνει το Σάββατο και ας ευχηθούμε όλοι να γίνει ένα κακό ματς και να κερδίσουμε με 34 πόντους.