Play off time

Και στο nba και στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Με τους Αμερικάνους δεν θα ασχοληθώ. Είναι και η απόσταση και η δυσκολία παρακολούθησης λόγω ώρας κυρίως. Ας ευχηθώ καλή επιτυχία στους cavaliers. Αρκεί αυτό. Στην Αμερική βέβαια αποτελούν γιορτή. Όπως λένε και εκεί στα play off αρχίζει το αληθινό παιχνίδι. Δεν έχουν άδικο. Κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς, σταθερές πορείες, σοβαρότητα και άλλα πολλά πάνε περίπατο. Πρέπει να ξανακερδίσεις με κάθε τρόπο. Σε περίπτωση ήττας όλα πάνε χαμένα. Οι ομάδες δείχνουν τι πραγματικά αξίζουν μόνο στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στον τελικό παίζουν δύο ομάδες. Ο νικητής κερδίζει μια θέση στην ιστορία ενώ ο χαμένος ξεχνιέται σε μικρό χρονικό διάστημα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Στην Ελλάδα βέβαια δεν δίνουμε μεγάλη βαρύτητα και αυτό είναι το λάθος μας. Είναι πραγματικά αδιανόητο να γεμίζει το Παλέ στα ματς της κανονικής περιόδου με Παναθηναϊκό και Παοκ και στους αγώνες που πραγματικά κρίνεται η Ευρωλίγκα να μην παρουσιάζει το γήπεδο την αναμενόμενη πληρότητα. Να μην την είχαμε πατήσει και στο πρόσφατο παρελθόν να έλεξα εντάξει. Τώρα όμως πρέπει να είμαστε το λιγότερο υποψιασμένοι. Το σύνθημα δεν μπορεί να είναι παρά ΟΛΟΙ ΠΑΛΕ σε κάθε παιχνίδι αλλά ας μην βιάζομαι ιδιαίτερα.

Πριν την μετάβαση στο επόμενο στάδιο του πρωταθλήματος επιβάλλεται να προηγηθεί και μια ανασκόπηση όσων είδαμε. Η τελική βαθμολογία δεν διαφέρει πολύ από την αναμενόμενη. Τους δύο πρώτους τους ξέραμε και θα τους ξέρουμε και για τα επόμενα χρόνια. Θα χρειαστούν πολλές αλλάγες σε πολλούς τομείς για να χτυπήσει κάποιος το δίδυμο. Καλύτερος χαρακτηρισμός βέβαια είναι το αναπάντεχες αλλά είπα να μην είμαι υπερβολικός. Μικρή έκπληξη μπορεί να θεωρηθεί η κατάληψη της πρώτης θέσης από τον Ολυμπιακό και το ρεκόρ του με μία μόλις ήττα. Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τις κακές εμφανίσεις με Πανελλήνιο και Μαρούσι. Έχασε και στο τελευταίο σουτ στο ΣΕΦ και έκλαψε μετά από καιρό λόγω απώλειας της πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο. Πιο σταθερός ο Ολυμπιακός σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος κέρδισε δίκαια το πλεονέκτημα έδρας. Μαγκιά του. Φέτος οι τελικοί θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ποτέ. Οι θέσεις 3-7 πάλι ήταν ακριβώς όπως τις είχαμε φανταστεί στην αρχή. Πανιώνιος, Πανελλήνιος, Άρης, Μαρούσι και Παοκ λέγαμε και έτσι έγινε. Για την σειρά δεν ήταν κανείς σίγουρος αλλά τελικά ήρθε η καλύτερη δυνατή. Για εμάς τους Αριανούς εννοώ να μην παρεξηγηθώ. Ντρέπομαι που το λέω αλλά πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στον Παοκ. Ακόμα και με το αρχικό υλικό να είχε μείνει δεν θα έπαιρνε θέση καλύτερη της έκτης. Παρόλες τις απώλειες κατάφερε να μπει στην εφτάδα. Αυτό βέβαια μπορεί να μεταφραστεί και σαν μη ανταγωνιστικό πρωτάθλημα ιδίως στις μικρομεσαίες ομάδες. Όπως το δει κανείς. Όγδοη περίμενα την Ολύμπια λόγω καλών μεταγραφών τελικά την έκπληξη την έκανε ο Κολοσσός. Καλοδουλεμένη ομάδα, συμπαθητική έδρα, δούλεψε πολύ και ο Σφαιρόπουλος. Μπράβο και σε αυτούς. Το άξιζαν. Τραυματίστηκε και ο καλύτερος τους παίχτης ο Σμιθ αλλά δεν πτοήθηκαν. Για τις υπόλοιπες τι να πω. Η Καβάλα ήταν αξιοπρεπέστατη αλλά είχε Γκαγκαλούδη, η Αεκ προσπαθεί να ξεπεράσει την μετά Δρόσο εποχή, η Ολύμπια αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες αλλά δεν κινδύνευσε ποτέ. Για τον υποβιβασμό με το τέλος του πρώτου γύρου ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι θα μας χαιρετίσουν η Αελ και τα Τρίκαλα. Οι ομάδες του κάμπου. Στο Αιγάλεω επικράτησε εφησυχασμός και τον πλήρωσαν. Πας τελευταίο αγώνα ζωής και θανάτου και τρως 57 πόντους στο ημίχρονο. Ε τα θέλει ο κώλος σου. Τα Τρίκαλα βγήκαν πιο μαχητικά και δίκαια έμειναν στην κατηγορία. Φάνηκε ότι το ήθελαν πιο πολύ.

Είχαμε και λίγο από χαζά σενάρια. Θα κάτσει ο Άρης να χάσει από τα Τρίκαλα για να πέσει το Αιγάλεω. Τέτοιες ηλιθιότητες απορώ γιατί υπάρχουν. Κατανοώ όταν επικρατεί ο φανατισμός μεταξύ αντιπάλων ομάδων να σκέφτονται μερικοί έτσι. Πως αλλιώς θα είχε βγει ο θεϊκός χαρακτηρισμός ρουφιάνοι του βορρά; Πέρα από τα οπαδικά δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Πρώτα κοιτάς την πάρτη σου και όσα λάθη έκανες και αν είσαι σωστός σε όλα τότε αποδίδεις ευθύνες στους γύρω σου. Θυμάμαι την σεζόν 2001-2οο2. Παοκ - Καοδ τελευταία αγωνιστική. Με διπλό σωζόταν οι Δραμινοί. Φυσικά κέρδισε ο Παοκ. Βγήκε τότε και έλεγε ο πρόεδρος του Καοδ ότι τους έριξε ο Άρης επειδή έχασε από τον Ιωνικό στο Παλέ. Δεν είδε ότι στη δήθεν καυτή του έδρα έχασε από τους πάντες άλλοι του φταίγανε. Δεν τα λέω για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για να σταματήσουν να υπάρχουν τέτοιες μπούρδες στο μέλλον. Δεν λέω ότι θα γίνει ποτέ. Πάντως το χρέος μου το έκανα. Θα κοιμηθώ ήσυχος το βράδυ.


Τι έχουμε από εδώ και πέρα; Ολυμπιακός - Κολοσσός, Παναθηναϊκός - Παοκ, Άρης - Πανιώνιος, Μαρούσι - Πανελλήνιος. Πως τα κατάφερε ο Ζούρος από εκεί που ήταν φαβορί για την τρίτη θέση να βγει πέμπτος είναι απίστευτο. Για τα δύο πρώτα ζευγάρια δεν χρειάζονται σχόλια. 2-0 απλά και αγαπημένα. Παίζει να πάνε και οι δύο στους τελικούς χωρίς να κάνουν ήττα. Άντε έστω μια στα ημιτελικά. Στον τελικό θα γίνει πανηγύρι. Μετά από πολλά χρόνια ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να σπάσει έδρα για να πάρει πρωτάθλημα. Θα δούμε τι θα γίνει και στην Ευρωλίγκα. Προβλέψεις δεν τολμάω να κάνω. Άντε ας πω το εύκολο. Θα πάμε σίγουρα σε 3-2 νίκες. Υπέρ ποιου δεν ξέρω. Το ομολογώ. Κανένα πάντως ματς δεν χάνεται. Δύο ζευγάρια έμειναν. Το πιο αμφίρροπο είναι το τελευταίο. Ισοδύναμες ομάδες και με ένα κοινό. Καμιά δεν έχει την έδρα φόβητρο. Δεν θα παραξενευτώ καθόλου αν και στα τρία παιχνίδια κερδίσει ο φιλοξενούμενος. Προτιμώ πάντως να περάσει το Μαρούσι.Παίχτες κλειδιά Κις Μαυροκεφαλίδης από την μια, Γκράντι Γκόλεματς από την άλλη. Δεν θέλω να μειώσω καθόλου παίχτες τύπου Στίβενσον Νιούλευ αλλά οι αγώνες θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό από την απόδοση των προαναφερθέντων. Στο δικό μας και επίμαχο ζευγάρι τα πράγματα είναι περίεργα. Φοβάμαι τον Πανιώνιο. Έχει καλό προπονητή και ρόστερ Ευρωλίγκα. Ακόμα βέβαια δεν έχει πείσει με τις εμφανίσεις της. Δεν έδεσε ακόμα, δεν γίνεται σωστή διαχείριση υλικού σε άλλα παιχνίδια, βάλε και τους τραυματισμούς. Ανησυχώ όμως επειδή είμαι σίγουρος πως αν παίξουν στο εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων τους μπορούν να κερδίσουν στο Παλέ. Ελπίζω να μην γίνει. Στο ματς του πρωταθλήματος έχασαν με κατεβασμένα χέρια. Με τον Μαιλς σε μέτρια βραδιά γίνονται άλλη ομάδα. Μας κέρδισαν και σε δύο αδιάφορα στην παράταση. Ναι και το ματς για το κύπελλο αδιάφορο ήταν έτσι όπως κατάντησαν το θεσμό. Μήπως να επιστρέψει σιγά σιγά το final four; Μήπως και σε απλούς τελικούς δεν έγιναν επεισόδια; Μεγάλο θέμα και αυτό. Ας το αναλύσουμε άλλη φορά. Και να χάσουμε στην Αθήνα πάντως δεν έγινε και τίποτα. Στο Παλέ όμως δεν πρέπει να πιστέψουν στην νίκη ούτε στιγμή οι Πανιώνιοι. Άντε να σπάσει και η κακή παράδοση. Ούτε να τη σκέφτομαι δεν θέλω και το γρουσουζέψω.

Αν όλα πάνε καλά προτιμώ όπως ήδη είπα στον μικρό τελικό το Μαρούσι. Οκ παρουσιάζει αξιοπρόσεκτη σταθερότητα αλλά δεν με φοβίζει. Στην καλύτερη του στιγμή και στην χειρότερη δική μας πήραμε νίκη εκτός έδρας με εφτά παίχτες. Ποιοτικό υλικό αλλά λιώνει πιο εύκολα στο Παλέ. Ο Πανελλήνιος έχει παίχτες τύπου Παπαμακάριου που δεν μασάνε από έδρες. Τις γουστάρουν κιόλας. Έχει ακόμα και έναν Καλαϊτζίδη που στο ματς για το Euro cup δεν δίστασε να χτυπήσει τις διαφημιστικές πινακίδες όταν βαρούσαμε βολές. Μετράνε πολύ αυτά. Ιδιαίτερα στα κρίσιμα παιχνίδια. Έχασαν τον Καλαιτζή βέβαια αλλά και πάλι δεν τους θέλω. Στην αρχή θεωρούσαμε άθλο την τρίτη θέση. Τώρα είμαστε πολύ κοντά. Έχουμε το πλεονέκτημα και δεν πρέπει να χαθεί. Για αυτό θέλουμε Μαρούσι στον μικρό τελικό. ΟΛΟΙ ΠΑΛΕ να στηρίξουμε μια ομάδα που αγαπήσαμε πολύ και ΚΑΛΗ EUROLEAGUE.