Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Blogovision: Καλύτερο σενάριο

Έφυγε η δύσκολη κατηγορία και ήρθε η ώρα να αναλύσουμε τα σενάρια. Σχόλια δεν θα γράψω πολλά λόγω έλλειψης χρόνου. Πρέπει να επισημάνω ότι πολύ θα ήθελα να δώσω τη δέκατη θέση σε δύο ταινίες που θα δικαιούνται τη θέση. Από την άλλη σκέφτομαι θα ακυρώσουν τη ψήφο μου. Σιγά το πράγμα βέβαια θα μου πείτε αλλά εκείνο που με πειράζει είναι πως αφού δέχτηκα τους κανόνες θα πρέπει να πορευτώ μαζί τους αλλιώς θα ήταν ασέβεια από μέρους μου. Tη λύση βέβαια την έδωσε αυτόματα το imdb. Οι ταινίες που προβλήθηκαν Ιανουάριο του 10 είναι εκτός συναγωνισμού και έτσι το ευφυές σενάριο του Sherlock Holmes χάνει τη θέση του. Τα λόγια είναι περιττά

10. Woody Allen (You Will Meet a Tall Dark Stranger): Δεν δίστασε να δώσει τον πρώτο ρόλο στη μεταφυσική και να δείξει τους ήρωες του πιο μπλεγμένους από ποτέ. Το μικρό ψεγάδι που μπορεί να θεωρηθεί τεράστιο μειονέκτημα το έχω ήδη αναφέρει

9. Mike Ott (Littlerock): Ήταν πρωτότυπο, γλυκό, άβολο, αμήχανο και συνάμα ελκυστικό και γνώριμο.

8. Chris Sparling (Buried):Πόσο εύκολο είναι να γράψεις σενάριο μιάμισης ώρας για έναν τύπο που είναι κλεισμένος στο φέρετρο και να μη χαθεί το ενδιαφέρον; Για το συγκεκριμένο μάλλον είναι εύκολο


7. John Curran (The Killer Inside me):Έξυπνη ιδέα για το κακό που ελοχεύει ακόμα και στις πιο ήσυχες και καθόλου ύποπτες περιοχές. Κράτησε την αγωνία και παρόλο που μπορούσε να ξεφύγει έμεινε σταθερό και χωρίς τρύπες.


6. Derek Cianfrance (Blue Valentine): Είναι καθημερινό, μια ιστορία της διπλανής πόρτας. Έχουμε ξεχάσει αυτές τις ταινίες ενώ προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε. Τόσο αληθινό που σε σοκάρει.


5. Christopher Nolan (Inception):Εντυπωσιακές ιδέες που θα μπορούσαν να σταθούν και σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Κάποιες αδικαιολόγητες τρύπες και η μη ξεκάθαρη τοποθετήση στο τέλος μειώνουν την εκπληκτική προσπάθεια.

4. Colin McLaren (Donkeys): Πάνω κάτω τα ίδια με τη σκηνοθεσία. Συγκινητικό, ανθρώπινο με το στοιχείο της έκπληξης να έχει και αυτό τη θέση του.


3. Michael Bacall (Scott Pilgrim vs The World): Έχουμε δει πολλά τέτοια το ομολογώ. Έλα όμως που τα παρόμοια δεν μου αρέσουν ενώ αυτά με παρέσυρε. Ευφάνταστο δημιουργικό κάνει και τις συμβάσεις ταιριαστές.


2. John Lasseter (Toy Story 3): Με άγγιξε χωρίς πολλά λόγια. Αν θέλεις παραπάνω διάβασε εδώ

1. Alec Garland (Never Let me Go): Συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας με τη καθημερινότητα. Μπερδεύεσαι δεν μπορείς να τα διακρίνεις και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Ήρωες τόσο απομακρυσμένοι, τόσο διαφορετικοί που όμως τους πονάς παραπάνω από όσο φαντάζεσαι. Ευτυχώς υπήρξε και αυτό.

1 σχόλιο: