Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Lost Season 6 Episode 5 - The Lighthouse

Πάλι εδώ στη συνήθεια που έγινε λατρεία. Πιστός στο ραντεβού για ακόμα μια φορά και ίσως λέω ίσως καταφέρω να κρατήσω και μια δεύτερη υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου. Η πρώτη ήταν να μη καπνίσω ποτέ. Φτου μη με ματιάξω καλά κρατάνε και οι δύο. Πέμπτο επεισόδιο για το Lost και η σειρά αρχίζει να μοιάζει στον μπασκετικό Άρη. Άργησε λίγο αλλά φαίνεται να τα βρίσκει τα πατήματά της. Εξακολουθούμε βέβαια να είμαστε λίγο καχύποπτοι και για τη σειρά και για την ομάδα από την άλλη όμως εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε πως ήρθε η ώρα να ξαναγίνουμε αυτοκράτορες στη χώρα. Αερολογίες άρχισα να λέω και δεν κάνει. Με λίγα λόγια ακόμα ένα καλό και ενδιαφέρον επεισόδιο. Πιο κοντά στο τέταρτο και όχι στα τρία πρώτα. Τρισδιάστατη δομή ή αλλιώς παιχνίδι σε τρία ταμπλό.

Αρχικά, όπως είχαμε συνηθίσει και στα προηγούμενα, η ζωή στο σύμπαν που η πτήση 815 της Oceanic δεν έπεσε ποτέ. Jack ο βασικός ήρωας μας και όπως πιθανότατα γνωρίζετε όλοι δεν του έχω και τη μεγαλύτερη αδυναμία. Δυστυχώς βέβαια φαίνεται να διαδραματίζει κάτι παραπάνω από σημαντικό ρόλο αλλά ας το προσπέρασω αυτό. Δεν είναι του παρόντος. Ακόμα απορώ για τη σκοπιμότητα αυτών των σκηνών. Αρχίζω να αναθεωρώ και να πιστεύω ότι δεν θα ξαναγυρίσουν στο νησί. Μου φαίνεται κάπως αδύνατο. Η ζωή σε αυτό το παράλληλο σύμπαν είναι εντελώς διαφορετική. Μοιάζει ίδια αλλά στο βάθος υπάρχει η αίσθηση ότι οι ήρωες μας διδάχθηκαν από τα λάθη του παρελθόντος και ξεκινάνε μια νέα ζωή με καλύτερες σχέσεις με τα συγγενικά και αγαπημένα τους πρόσωπα. Ήταν άραγε ένα μάθημα όλα όσα πέρασαν στο νησί; Μήπως τελικά δεν διαφθείρονται, τσακώνονται και πεθαίνουν όσοι πατάνε το πόδι τους στο ομολογουμένως αφιλόξενο τοπίο;

Δεύτερο ταμπλό η στρουμπουλή Κλαιρ. Δεν περίμενα να γνωρίσει τον Τζιν. Είχα την εντύπωση πως θα έδιναν παράπανω βαρύτητα στο σασπενς. Πάει και αυτό, τον θυμόταν για τα καλά. Ίδια η Ρουσό έγινε στα όλα της. Ψάχνει και αυτή το παιδί της που το έχουν οι άλλοι. Έτσι της είπε ο πατέρας της. Κάπου εδώ επιβεβαιώνεται μια πεποίθηση μου που την είχα αναφέρει και σε παλιότερη δημοσίευση. Μην με βάλετε να ψάξω βαριέμαι. Τότε είχα πει ότι στην καλύβα του Τζέηκομπ παρουσιαζόταν ο άγνωστος Χ με την μορφή του Κρίστιαν. Ο φουκαράς ο Τζέηκομπ είχε πει το αξέχαστο ‘’Σώσε με’’. Πλέον είμαι σίγουρος ποιον φοβόταν. Δεν έκανε λοιπόν καμία εντύπωση που ο άγνωστος Χ είναι το φιλαράκι της Κλαιρ. Τι ακριβώς έχει στο νου του δεν ξέρουμε. Να δούμε και πως θα χρησιμοποιήσει την Κλαιρ. Α ναι μια υποσημείωση. Αυτό το σλόγκαν ‘αν δεν φύγουμε θα μας σκοτώσει’ έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό. Δεν θα αντέξουμε τόσο φονικό. Υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι να δημιουργηθεί αγωνία. Α ναι κάτι ακόμα. Η Κλαιρ δεν μπορεί να σκοτώσει την Κέητ. Είναι πιο άσχημη και πιο κομπάρσα. Πάμε παρακάτω.

Τρίτη διάσταση πάλι το νησί και η τριπλέτα Χιούγκο – Τζέηκομπ – Τζακ. Αρκετά πετυχημένη. Ο Χιούγκο θύμισε τα παλιά. Πετυχημένες ατάκες, απορημένη έκφραση, μπόλικο γέλιο. Ο πρώτος κύκλος επανήλθε στο προσκήνιο για ακόμα μια φορά όμως με πιο επιτυχημενό τρόπο. Ευτυχώς δεν μας πέταξαν καμιά Σάννον. Πιθανότατα θα ξενέρωνα. Αυτό το σκέλος είναι που χωράει και την περισσότερη συζήτηση. Κάποιος έρχεται στο νησί. Ελπίζω να είναι ο Γουίντμορ. Καιρό έχουμε να τον δούμε. Ο Τζέηκομπ έχει να πει πολλά κυρίως για τους αρθμούς που έχει αντιστοιχήσει σε πολλούς τελικά ανθρώπους και ανυπομονούμε να αρχίσει να μιλάει. Το κακό είναι ότι ο Τζακ πρέπει να ανακαλύψει ορισμένα πράγματα μόνος του. Επειδή είναι αρκετά στόκος θα του πάρει καιρό.

Άντε τα λέμε την επόμενη βδομάδα μάγκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου