Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Franz Kafka Γράμμα στον Πατέρα

Στιγμές πριν πεθάνει ο Κάφκα ζήτησε από το φίλο του σαν τελευταία επιθυμία να κάψει όλα τα γραπτά του επειδή θεωρούσε πως δεν έχουν την παραμικρή αξία. Μια επιθυμία που με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση καθώς διάβαζα το Γράμμα στον Πατέρα. Πρόκεται για μια επιστολή με παραλήπτη τον πατέρα του συγγραφέα που του μιλάει ανοιχτά για όλα όσα τον προβλημάτισαν και τον στιγμάτισαν στη μεταξύ τους σχέση.

Όταν ένας άνθρωπος δεν επιδιώκει να διαβαστούν τα δημιουργήματά του θα ένιωθε σε πολύ δυσχερή θέση όταν χιλιάδες άνθρωποι θα γινόταν γνώστες προσωπικών του στιγμών και σκέψεων που ίσως τις κατέγραψε προσπαθώντας να βρει την κάθαρη που ζητούσε απεγνωσμένα καθώς το γράμμα δεν στάλθηκε ποτέ στον πατέρα του. Ένιωθα όχι απλά σαν να ρίχνω κλεφτιές ματιές πίσω από την πόρτα ενός ανθρώπου παρατηρώντας την προσωπική του ζωή αλλά σαν να κοιτούσα επίμονα και αδιάκριτα το υποσυνείδητο μιας βασανισμένης ψυχης ενώ είχε κυριευτεί από αδυναμία.

Τα γραφόμενα του Κάφκα δεν πέρασαν ποτέ απαρατήρητα και το συγκεκριμένο βιβλίο έγινε αντικείμενο ανάλυσης από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, κριτικούς τέχνης. Είναι στην προσωπική εκτίμηση του καθενός αναγνώστη τι θα απορροφήσει από αυτό και αν στο τέλος ταυτιστεί με τον πόνο του συγγραφέα. Ο φίλος του που επέλεξε να το δημοσιεύσει θεωρώντας το λογοτεχνικό έργο είχε άραγε δίκιο;

Το Γράμμα στον Πατέρα εκτός των άλλων λειτουργεί σαν οδηγός και βοήθημα κατανοήσης του συνολικού έργου του Κάφκα. Με αυτό το βιβλίο γίνονται σαφέστατες οι προθέσεις του συγγραφέα με τη Μεταμόρφωση να θίξει τη σχέση του με τον πατέρα χρησιμοποιώντας σουρεαλιστικό τρόπο, οι λέξεις αίσθημα ενοχής επαναλαμβάνονται συχνά στο γράμμα και είναι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που κυρίευσε τον Γιόζεφ Κ. στη Δίκη και τον οδήγησε στον αναπόφευκτο χαμό του.

Μπορεί να διαβαστεί πρώτο πριν τα υπόλοιπα έργα του για να κατοπίσει άμεσα τον αναγνώστη. Λειτουργεί εξαιρετικά ακόμα και αν διαβαστεί τελευταίο. Ποιος ξέρει ίσως καταφέρει να μας γνωρίσει καλύτερα τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τις λέξεις και να μειώσει στο ελάχιστο την ντροπή που εξακολουθεί να ζει και μετά το θάνατο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου