La belle bete

Μετά τις διαδοχικές μου ΄ήττες΄ κατά την διάρκεια της χθεσινής μέρας κατέληξα να μείνω σπίτι. Σιγά τα αυγά θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Το έριξα λοιπόν στις αγαπημένες μου ασχολίες. Είδα την Μπαρτσελόνα να κατατροπώνει την Ρεάλ και μετά έβαλα ένα dvd. Μια σχετικά άγνωστή ταινία. Το συνηθίζω αυτό. Νοικιάζω επειδή μου αρέσει το εξώφυλλο ή επειδή η περίληψη μοιάζει ενδιαφέρουσα. Είναι λιγάκι ρίσκο βέβαια γιατί μπορούν να βγουν εντελώς μούφες ή πάλι να είναι μικρά διαμαντάκια(Frozen days, Naked, The book of Revelation). To Όμορφο Κτήνος(στην πιστή Ελληνική μετάφραση) προέρχεται από τον Καναδά και είναι Γαλλόφωνη. Σκηνοθέτει ο Karim Hussain βασισμένος σε διήγημα της

Marie-Claire Blais(είναι άραγε μια γυναίκα με ήθος;). Άγνωστοι και οι δύο σε εμένα όπως ήταν αναμενόμενο.

Το στόρυ κάπως μπερδεμένο και σαλταρισμένο. Περιστρέφεται γύρω από τριμελή οικογένεια. Ο πατέρας είναι νεκρός από ατύχημα στην λίμνη και μένουν πίσω του η μάνα με τα δυο παιδιά. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Η μάνα δείχνει την εμφανέστατη προτίμηση της στον γιο. Είναι υπερπροστατευτική, τρυφερή. Στα μάτια της κόρης αυτή η σχέση μοιάζει με ερωτική. Η δική της με την μάνα είναι εντελώς διαφορετική που αγγίζει τα όρια του μίσους. Η κόρη αρχίζει να εκδικείται τον αδερφό της προσπαθώντας να τον ελευθερώσει όπως πιστεύει η ίδια κάνοντας τον να ζει σαν ένα κτήνος. Γρήγορα προστίθεται στο καστ και ο νέος αγαπητικός της μαμάς. Δεν μπορώ να πω ότι διαταράσσει τις ισορροπίες. Αυτές είναι ήδη διαταραγμένες. Αυτό που κάνει είναι ανακατανομή στα συναισθήματα και στις αντιδράσεις.

Από τον τίτλο και μόνο δημιουργούνται προβληματισμοί. Όμορφο και κτήνος πάνε μαζί; Σε αυτή την αντίθεση χτίζεται ολόκληρη η ταινία. Από τα σκληρά και νοσηρά πλάνα στα ρομαντικά και στα ευχάριστα. Η ασχήμια για κάποιους είναι ομορφιά για άλλους. Διάχυτος ερωτισμός στην ατμόσφαιρα. Βίαιο σεξ από την άλλη. Ο θεσμός της οικογένειας κατακεραυνώνεται ενώ στην συνέχεια επιβραβεύεται. Τα μέλη της οικογένειας συμπεριφέρονται σαν ζώα. Φτάνουν να μισιούνται θανάσιμα αλλά δεν μπορούν αποχωριστούν ο ένας τον άλλο. Είναι γεννημένοι για να ζουν μαζί. Είναι κυριολεκτικά όμορφα κτήνη.

Η πρώτη ώρα πέρασε εντυπωσιακά γρήγορα και με ενθουσίασε. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα επόμενα σαράντα λεπτά. Οι εναλλαγές στις σχέσεις των πρωταγωνιστών πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν κάπως κουραστικές. Tην εμφανισή τους κάνουν κάποιες δήθεν σκηνές. Είναι μεγαλύτερη και πιο μπερδεμένη από όσο θα έπρεπε. Χτίζει κάτι το γκρεμίζει και πάει να αρχίσει κάτι διαφορετικό που δεν έχει τον χρόνο να το εκμεταλευτεί. Καλή η ιδέα, αλλά όχι και τόσο καλή η εκτέλεση. Θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλά κρυμμένα διαμαντακιά που κρύβουν τα Videoclub αλλά προδίδει τον ευατό του. Είναι όμως μια καλή πρόταση για όποιον του αρέσει να πειραματίζεται και να δει κάτι διαφορετικό.