Ήταν ένα από τα συνηθισμένα καλοκαιρινά απογεύματα λίγες στιγμές πριν τη δύση του ήλιου,ακριβώς τη στιγμή που ο ουρανός ντυνόταν με τα πιο όμορφα του χρώματα. Ξεκίνησε μόνη της με κατεύθυνση προς την παραλία. Ήταν η καλύτερη διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Θα άφηνε τη τσάντα της πάνω στην άμμο και λίγο πιο δίπλα το λευκό της φόρεμα. Θα στεκόταν μπροστά στη θάλασσα με το κύμα να της χαϊδεύει τα πόδια και τον ήλιο να στέλνει τις αχτίδες του στο πρόσωπο της, θα τέντωνε τα χέρια της ψηλά σε μια προσπάθεια να μαζέψει όλη τη θετική ενέργεια που την περιτριγύριζε και θα βουτούσε στη θάλασσα νιώθοντας τη δροσιά του βυθού να την περιλούζει. Θα ξάπλωνε ανάσκελα στην ήρεμη επιφάνεια της θάλασσας και το τελετουργικό αναζωογόνησης θα βρισκόταν στην κορύφωση του. Μια αύρα ηρεμίας και γαλήνης θα την συντρόφευε έστω για λίγες στιγμές.
Έφτασε στην παραλία. Άφησε κάτω την τσάντα της. Την στιγμή που πήγε να βγάλει το φορεμά της ο χρόνος πάγωσε. Κοκκάλωσε, έμεινε έκθαμβη. Δίπλα της σε απόσταση αρκετών μέτρων ένας κύριος μάζευε τα δικά του πράγματα αλλά είχε κολλήσει και αυτός. Το βλέμμα του ήταν στραμμένο προς τον ουρανό, στα λιγοστά σύννεφα, στους περίεργους σχηματισμούς τους. Κοιτούσε με ταξιδιάρικη διάθεση, με ένα τυφλό ρομαντισμό που εμφανίζεται σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. Το βλέμμα του.. ήταν τόσο έντονο, τόσο διεισδυτικό. Ήταν σίγουρη πλέον. Ο κύριος κινηματογραφούσε τα σύννεφα και το έργο που παιζόταν στα μάτια του ήταν το ομορφότερο που είχε δει ποτέ.
Όταν πλέον σταμάτησε να κοιτάει προς τον ουρανό χαμογέλασε ξαφνιασμένος και με γρήγορες κινήσεις συγκέντρωσε τα πράγματά του. Έφυγε και αντιλήφθηκε την κοπέλα να τον κοιτάει επίμονα και θαυμασμό. Κοντάσταθηκε για λίγο, της έγνεψε με το χέρι και μέσα σε λίγες στιγμές είχε εξαφανιστεί από το οπτικό πεδίο της κοπέλας. Απομακρύνθηκαν χωρίς να είναι επιλογή τους. Είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν, να ακουστούν ο ένας στον άλλον αλλά παρέμειναν σιωπηλοί. Οι ομορφότερες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου δίνουν ονειρική διάθεση που τις μετατρέπει σε απόμακρες. Έβγαλε τελικά το φόρεμα της. Ακούμπησε τα πόδια της στο νερό. Η αίσθηση γαλήνης θα συντροφευτεί με ένα πανέμορφο ή μελαγχολικό συναίσθημα. Κάτι κέρδισε από την εμπειρία της.
Έφτασε στην παραλία. Άφησε κάτω την τσάντα της. Την στιγμή που πήγε να βγάλει το φορεμά της ο χρόνος πάγωσε. Κοκκάλωσε, έμεινε έκθαμβη. Δίπλα της σε απόσταση αρκετών μέτρων ένας κύριος μάζευε τα δικά του πράγματα αλλά είχε κολλήσει και αυτός. Το βλέμμα του ήταν στραμμένο προς τον ουρανό, στα λιγοστά σύννεφα, στους περίεργους σχηματισμούς τους. Κοιτούσε με ταξιδιάρικη διάθεση, με ένα τυφλό ρομαντισμό που εμφανίζεται σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. Το βλέμμα του.. ήταν τόσο έντονο, τόσο διεισδυτικό. Ήταν σίγουρη πλέον. Ο κύριος κινηματογραφούσε τα σύννεφα και το έργο που παιζόταν στα μάτια του ήταν το ομορφότερο που είχε δει ποτέ.
Όταν πλέον σταμάτησε να κοιτάει προς τον ουρανό χαμογέλασε ξαφνιασμένος και με γρήγορες κινήσεις συγκέντρωσε τα πράγματά του. Έφυγε και αντιλήφθηκε την κοπέλα να τον κοιτάει επίμονα και θαυμασμό. Κοντάσταθηκε για λίγο, της έγνεψε με το χέρι και μέσα σε λίγες στιγμές είχε εξαφανιστεί από το οπτικό πεδίο της κοπέλας. Απομακρύνθηκαν χωρίς να είναι επιλογή τους. Είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν, να ακουστούν ο ένας στον άλλον αλλά παρέμειναν σιωπηλοί. Οι ομορφότερες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου δίνουν ονειρική διάθεση που τις μετατρέπει σε απόμακρες. Έβγαλε τελικά το φόρεμα της. Ακούμπησε τα πόδια της στο νερό. Η αίσθηση γαλήνης θα συντροφευτεί με ένα πανέμορφο ή μελαγχολικό συναίσθημα. Κάτι κέρδισε από την εμπειρία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου