Triangle

Ύβρις - Τίσις θα το έλεγαν ορισμένοι που δείχνουν έμπρακτο ενδιαφέρον για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και κάποιοι σαν εμένα που θυμούνται ελάχιστα από τα φιλολογικά μαθήματα που παρακολούθησαν στο Λύκειο. Θα μπορούσες να το πεις επίσης Έγκλημα και Τιμωρία αν έχεις ασχοληθεί έστω και επιφανειακά με τη λογοτεχνία. Η γιαγιά μου θα χρησιμοποιούσε καθημερινή γλώσσα και θα με συμβούλευε πως το κακό που θα το κάνεις στη ζωή σου θα το βρεις μπροστά σου. Όλοι θα συμφωνούσαν πως οι αμαρτίες πληρώνονται ασχέτως αν η καθημερινότητα τους διέψευδε με την πρώτη δοθείσα ευκαιρία. Στην πραγματική ζωή σπάνια κάποιος απολογείται ή τιμωρείται για τα παραμπτώματά του και ο μοναδικός υπερασπιστής της παραπάνω αξίας παραμένει η τέχνη αλλά όχι σε όλους τους τομείς της. Πόσες ταινίες δεν έχουμε δει να επιβραβεύουν π.χ την αυτοδικία αφήνοντας ένα κενό μέσα μας που να εμποδίζει την κάθαρση; Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λέμε και απαιτούμε την απονομή δικαιοσύνης χωρίς εξαιρέσεις για να μην στερηθεί από το θεατή το αίσθημα της ολοκλήρωσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που εξελίσει τη θεωρία είναι ο αγαπήμενος από τα παιδικά χρόνια μύθος του Σίσσυφου. Βασιλιάς της Κορίνθου, γιος του Αιόλου του θεού του ανέμου, πρόγονος του πολυμήχανου Οδυσσέα και διέπραξε εις διπλούν ύβρη εξαπατώντας τους θεούς. Την πρώτη φορά κατάφερε να εξαπατήσει και να δέσει χειροποδάρα το Χάρο που ήρθε για να τον κατεβάσει στον ΄Αδη και τη δεύτερη φέρθηκε ακόμα πιο πονηρά. Ήταν σίγουρος πως δεν μπορούσε να επαναλάβει το ίδιο κόλπο για αυτό και ζήτησε από τη γυναίκα του να μην κάνει θυσίες στον Πλούτωνα όταν αυτός πεθάνει και να ζητήσει το ίδιο και από όλες τις γυναίκες της Κορίνθου. Τελικά ο Χάρος μαζί με τον Άρη πήραν μαζί τους το Σίσσυφο στον Άδη αλλά ο Πλούτωνας ήταν δυσαρεστημένος επειδή σε ένα μέρος της Ελλάδας γινόταν θυσίες στους άλλους θεούς αλλά για αυτόν καμία. Ο Σίσσυφος είπε πως ξέρει το λόγο και να μπορέσει να ανέβει θα διορθώσει το πρόβλημα. Έτσι με την άδεια του Πλούτωνα ανέβηκε στον επάνω κόσμο και κατόρθωσε να νικήσει για δεύτερη φορά το θάνατο.

Με έπιασε η φλυαρία μου πάλι αλλά ζητάω ταπεινά τη συγχώρεση σας αφού έχω μεγάλη αδυναμία στο μύθο και ορισμένοι μπορεί να μην το έχετε καν ακουστά. Όταν καταφέρεις να ξεγέλασεις τους θεούς αναμενόμενο είναι να δεχτείς και ανάλογη τιμωρία που στα αυτιά των περισσότερων από εσάς θα έχει φτάσει σαν μαρτύριο. Ο άμοιρος Σίσσυφος καταδικάστηκε να σπρώχνει ένα βαρύ βράχο στην κορυφή ενός λόφου μόνο που σε ένα σημείο λίγο πριν το τέλος ο βράχος γλιστράει πέφτει κάτω και η προσπάθεια ξεκινάει από την αρχή. Τα αιώνια μαρτύρια αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα δίνοντας μια άλλη εικόνα της αποκαλούμενης πλέον Κόλασης. Ο Σαρτρ έλεγε πως η κόλαση είναι οι άλλοι και ο Stephen King στη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες του Λυκόφωτος έδωσε την εκδοχή πως κόλαση είναι η επανάληψη. Όταν είναι και της ίδιας κατάστασης συμπληρώνω ακόμα χειρότερα.

Η ιδέα της αιώνιας τιμωρίας είναι τρομακτική, σε στοιχειώνει, σε κάνει να αναρωτιέσαι και φυσικά να τη φοβάσαι. Σαν ιδέα είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμη αλλά τι συμβαίνει στη πράξη και ιδιαίτερα όταν σχετίζεται με ταινία; Βλέπεις έναν τύπο να σπρώχνει ένα βράχο που όλο πέφτει, κάμποσες τύπισσες να προσπαθούν να γεμίσουν με νερό κανάτες που δεν έχουν πάτο πονάς μαζί τους, τις νιώθεις, συμπάσχεις. Αρχικά τουλάχιστον. Τι γίνεται όμως αν περάσει μια ώρα παρακολουθώντας την ίδια κατάσταση; Σιχτιρίζεις, βαριέσαι, αναθεματίζεις, μιλάς για σινεμά των ψευτοκουλτουριάρηδων και το περνάς στην κατηγορία των χειρότερων ταινιών που έχεις παρακολουθήσει. Υπάρχει και ένα μικρό εκτός που σου αλλάζει άποψη. Εκτός και αν το στοιχείο της έκπληξης κάνει την εμφάνιση του ανά τακτά χρονικά διάστηματα κατορθώνοντας να αλλάξει τη ροή αφήγησης και να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Διδακτικό αλλά όχι κουραστικό, βγαλμένο από τα αρχαία χρόνια αλλά δοσμένο με παραδείγματα μέσα από την καθημερινότητα.

Πιθανότατα θα θέλετε να μάθετε πληροφορίες για το σκηνοθέτη, το σενάριο, τις ερμηνείες αλλά δεν έχω κανένα λόγο να μπώ σε αυτά τα ύδατα. Είναι επιλογή σας να μπείτε στο Imdb και να δείτε πιο συγκεκριμένα πράγματα ίσως όμως τελικά το μόνο που θα κατορθώσετε θα είναι η απώλεια της έκπληξης. Ούτε εξώ ήξερα τι με περιμένει και χάρηκα πολύ με αυτό που είδα. Η άγνοια είναι καλός οδηγός για τη συνειδητοποίηση της αξίας του Triangle. Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δείτε τη. Μια συμβουλή για το τέλος. Αν σας φανεί τουλάχιστον στην αρχή κοινότυπη και συνηθισμένη μην βιαστείτε να την κρίνετε. Αφεθείτε και έχετε υπομονή. Μπορεί και να με θυμηθείτε.

Υ.Γ Αφού την παρακολουθήσετε μια καλή μουσική επιλογή θα είναι το She's lost control από Joy Division.
Confusion in her eyes that says it all
She's lost control
And she expressed herself in many different ways
Until she lost control again